Smutnoszept

Smutnoszept dajesz mi, Panie, tu oddychać jeszcze a już magazynujesz dla mnie śpiew i ozon dajesz mi, Panie, chwile kołysania na słów seledynowych źdźbłach a już przygotowałeś ryzę wiatru i piórko wróbelka pozwalasz mi, Panie, malować Twój świt pędzelkami zachwytu i w weneckim szkle pić zmierzchu mszalne wino a już rozpiąłeś blejtram błękitny i cichy a już przygotowałeś usta z których będę wieczne szczęście pił - – - – - – - – - – - – - – - wrzesień 2013

Napisz do autora « poprzedni ( 569 / 578) następny » Latarnik z Faros dodany: 2014-01-19, 20:19:32 typ: tęsknota wyświetleń (568) głosuj (91)

dzwonek	2014.01.20; 06:05:58
Interesujący, niezwykły wiersz +

Duszka	2014.01.19; 23:59:58
Przed snem... dziękuję za: "chwile kołysania ryzę wiatru i piórko wróbelka pędzelkami zachwytu i w weneckim szkle błękitny i cichy"..........wspaniały wiersz!!! - Latarniku :))) pozdrawiam serdecznie

GAJA	2014.01.19; 21:47:17
Ech Latarniku pięknie i ta ryza wiatru, ale jakoś tak smutno mi .........:)++++

kaska1967-67	2014.01.19; 21:16:52
ślicznie dziękujesz Panu za to... :) +++

Cerberion	2014.01.19; 21:12:14
A jaki natchniony, niech Pan będzie z Tobą forever, kimkolwiek ów tajemniczy jegomość nie jest :) +