Smutno mi, Boże

Smutno mi, Boże Pejzaż jesieni w złotym kolorze, babiego lata pełno w ogrodzie, a mnie samotnie do bólu co dzień. Smutno mi, Boże. Choć piękne kwiaty jeszcze i morze, to serce płacze, tęskni niezmiennie za kimś kochanym, za zrozumieniem. Smutno mi, Boże! Mijają dni i noce w pustce, dla innych moje łzy nic nie znaczą, moje istnienie powoli gaśnie. Smutno mi, Boże. W ciszy błękitnej przed Tobą serce otwieram, prosząc pokornie byś wskazał drogę... Smutno mi, Boże.

Napisz do autora « poprzedni ( 719 / 1257) następny » stokrotka33 dodany: 2018-10-14, 11:51:41 typ: tęsknota wyświetleń (166) głosuj (7)

TESSA	2018.10.15; 06:25:38
byłaś, JESTEŚ i będziesz wrażliwym kwiatem...ale wiedz, że kwiaty kwitną na wiosnę...a ona czeka tuż za rogiem :)

marcinwos	2018.10.14; 23:27:51
klimatyczny zdecydowanie jeden z lepszych dzisiaj samotność jest przygnębiająca,ale zdecydowanie lepsza niż toksyczny związek życzę ci uśmiechu i znalezienia "drogi" stokrotko pozdrawiam serdecznie

lucja.haluch	2018.10.14; 23:26:09
Smutek bywa często nagrodzony ...Tak będzie...Plus+ Pozdrawiam cieplutko....

niteczka	2018.10.14; 20:59:15
smutny klimat Stokroteczko, ale pięknie w słowa to ubrałaś pozdrawiam serdecznie:)

tomekwasilewski	2018.10.14; 16:14:37
Jeżeli chodzi o formę wiersza...to bardzo dobrze się czyta. Stokrotko... tak ładnie piszesz... Pozdrawiam;)