|
Smutek
Smutek |
Me serce kruche jak chleb
Liche jak kwiaty po suszy
Nikt nie rozumie co cierpię i czuję
Zażenowanie, udrękę, smutek
Jak mam sobie radzić czy pomóc?
Nikt mi nie wie co poradzić
Cały zeszyt zapełniam
Cichym wołaniem o pomoc
Nikt nie usłyszy, nikt nie zrozumie
Będą tylko patrzeć, wyśmiewać
Tak jak to ludzie
Może jestem inna, nie wiem
Ale chcę nic już nie czuć
Jak posąg na wystawie w galerii sztuk
Pozostać wolna, niezależna
Być po prostu sobą w nieznanej otchłani
Bez lęku, bez duszy, już bez niczego
I tak jestem bez jakiejkolwiek wartości
Jak stara waluta wymieniona na nową
Jak zepsuta zabawka
Porzucona w kącie na strychu
Po prostu zgasnę
Jak płomień twojej świeczki na parapecie
Zdmuchnięty przez powiew chłodnego wiatru. |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
kosta.woj |
2018.06.04; 23:09:53 |
nie jest tak źle to raz
tylko kiepską ksywkę masz
jesteś to ważne bo jesteś
więc resztą zająć musisz się sama
jesteś odważna ty o tym wiesz
bo nie wielu decyduje się na wiersz
pisz dla siebie a jeszcze lepiej
pisz dla dzieci
one są czarem naszych dni
tak jak dla nas jesteś ty
pozdrawiam cię i witam tak jak mnie dwa lata temu powietano |
midź |
2018.06.03; 15:11:30 |
Zgadzam się z moim poprzednikiem jesteś niemniej ważna od innych ... |
batar |
2018.06.03; 14:39:53 |
każdy jest ważny i niczyje wołanie nie jest daremne...i wartością wielką jest liryzm i wrażliwość...pozdrawiam |
|
|