|
Skarb ocalenia
Skarb ocalenia |
Można mieć ziemię, wieść życie w pałacach na podłodze złota,
Można wygłaszać tyrady ku tłumom dla ich poważania,
Gdy Pani Choroba nicią niemocy nagle omota,
Na nic Ci wszelkie bogactwa, zaszczytów doznania
Sam z ciężarem cierpienia pośród dóbr, które już nie cieszą,
Nie masz siły Midasie, nie masz tłumów kiwających,
Tłumy były kiedyś był zdrowy, teraz ku innym spieszą,
Co komu po człeku w cień odchodzącym?
Jesteś?, pyta Cisza, czy byłeś, a może już Cię nie ma?
Liczysz w mroku przypływ oddechów, na wyspie pragnienia
Za wszystko jak na targu można spytać, jaka cena?
Za zdrowie nie ma ceny, to skarb ocalenia |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
wigor |
2019.12.07; 20:44:14 |
Dobry wiersz. Pozdrawiam serdecznie ;-) + |
lucja.haluch |
2019.12.07; 19:43:55 |
Tego skarbu żadne złoto nie zastąpi, warto korzystać dopóki jest i cieszyć się zyciem, a bogactwo to ułuda co mija...Plus+
Pozdrawiam serdecznie... |
Kama |
2019.12.07; 19:40:53 |
:)+++ |
|
|