Skaleczony euforią

Skaleczony euforią Zygmunt Jan Prusiński SKALECZONY EUFORIĄ Odgaduję idąc swoimi myślami w głębi jest chaos poszczególnych treści oswajam te rzeczy które mnie dotyczą już w samej filozofii – w poezji. Czy można być na górze czy lepiej na dole zaprzyjaźnić elementy składowania fragmentów nie tylko samo znaczenie że mogę być lepszy - ale budować skruchę przed naturalnymi siłami choćby wczorajszy pobyt w lesie z zapytaniem względnym bo tyle napotkałem pustych butelek jakby się odbywały towarzyskie spotkania. Uleciały gdzieś proporcje o kulturze osobistej człowieka jego zachowanie czy tak można zaśmiecać las i w taki sposób dziękować za pobycie w gościnie? Tego rodzaju fragmenty drażnią moje jestestwo w obronie czystości tak jak w miłości wymagam by uszanować miłość pomiędzy mężczyzną i kobietą bo to jest nagroda - znam samotność nazbyt żeby o tym nie wiedzieć. Wczoraj najadłem się borówek a dla Jolki nazbierałem grzyby. Suszę je żeby zimą skorzystała jako dodatek do potraw. Wczoraj w tym lesie rozśpiewałem się niczym słowik nie byłem sam jeśli tyle drzew było ze mną – to dla nich unosił się mój głos... Tenorowy zabrzmiew - czy jest takie słowo? Niech zostanie powinno być zaśpiew ale (zabrzmiew) od brzmi w dogodnej aparycji. Co do filozofii to jest w bezgranicznej osłonie... 25.8.2013 - Ustka Niedziela 10:42 Wiersz z książki "Kobieta pachnąca stepem" autor ZJP https://m.salon24.pl/8a2400410739660cdc507da431feb4d2,750,0,0,0.jpg

Napisz do autora « poprzedni ( 1585 / 2716) następny » zygpru1948 dodany: 2020-02-21, 03:20:26 typ: życie wyświetleń (191) głosuj (55)

zygpru1948	2020.02.21; 04:31:45
AS Nr. 42 18 PAŹDZIERNIK 1936 Cena 40 groszy Z CZASÓW KONGRESU WIEDEŃSKIEGO UROCZA ARTYSTKA JOAN CRAWFORD http://wmbc.olsztyn.pl/Content/159/As_1936_nr42.pdf

zygpru1948	2020.02.21; 04:30:48
ZAUŁKI ŚWIATŁA – część pierwsza Dział: Kultura Temat: Literatura Zygmunt Jan Prusiński NIE SPÓŹNIJ SIĘ NA TĘ NAGĄ MODLITWĘ https://www.salon24.pl/u/korespondentwojenny/1018622,zaulki-swiatla-czesc-i

zygpru1948

2020.02.21; 04:30:14

Zygmunt Jan Prusiński WIĄZANKA I DEKORACJA Motto: Szaleje pszeniczna ochota z dziewczyną miłości poganiać w ziemskiej roślinności dobiec do aksamitów w porze południowej. Nie było tłustego czwartku unikam spożywania pączków a faworków nie umiem robić tradycja jest słodkawa a ja unikam cukru – bo nie służy... Ale mam na głowie antologię „Pola zlewają się z niebem” mam tam pięć utworów – lubię wiersz „Istniejemy w poetyckiej przestrzeni” i cieszę się że zaistniał publicznie. Wracając do motta to istnieje taka dziewczyna miłości – zdobywam ją po rycersku jak Savinien de Cyrano de Bergerac – siedemnastowieczny poeta - jesteś dla mnie tamtą Roksaną. Nie stoję pod balkonem o zmierzchu nie słyszysz mego głosu dedykując miłościwe akcenty czułe – jestem winien wszystko o czym piszę przekazać dekoracyjnie. 20.02.2020 – Ustka Czwartek 19:32 Wiersz z książki „Zaułki światła” Muza Zofia Musiał https://scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/s960x960/83328453_270188347291499_2451725980058779648_o.jpg?_nc_cat=107&_nc_ohc=Oz8nUJ9CwxAAX8f-W4n&_nc_ht=scontent-waw1-1.xx&oh=0c061b4c2c778826274549bb56352e24&oe=5E949DFE

zygpru1948

2020.02.21; 04:13:42

Z listów Julietty Estelo A.W z perspektywy burgundowej zorzy zatopiona w przyszłość nuciła ulubioną melodię błędnie wręcz kunsztownie zagrała kilka dźwięków z dbałością o szczegóły precyzyjnie sortując rewersy rzymskich monet srebrnych słów bo złoto milczy? a przecież było napisane "Nie wierz Fortunie, co siedzisz wysoko" niewzruszona kocha status quo szaleje przeterminowana elekcja w transie histerycznym schorowana śmieje się fałszywie projektując awers zaburzeń dwubiegunowości afektywnej koloru bladego mdleje postustrojowo w nadziei na transfuzję czekoladką już Aurora zafascynowana identycznym odcieniem oczu z oddali nie zakrywa dłonią ust dotyka następną stronę widnokręgu czary? pachniesz niepomiernie gorzko "słodką idiotką"

zygpru1948

2020.02.21; 04:08:27

Hanna Karwowska Pisz wiersz wers po wersie rozwijaj frazą długą i giętką językiem po moim ciele kaligrafuj powoli strofami poematu o adamowym ogrodzie aż wypłynie sok z rumianego jabłka rwać owoce możemy bezgrzesznie suche dni wykreślił dla nas Bóg liściem się nie zasłaniam gdy ozdobne inicjały kreślisz lecz balladą jestem pełną westchnień Żyję, bo co mam ze sobą zrobić nie odejdę nauczysz mnie znowu stąpać po schodach i do znudzenia będziesz powtarzał - uważaj kamień na głos policzę potknięcia sprawdzając przy okazji czy masz wszystkie palce policzalność jest obsesją i przewodnikiem po krawędziach pory roku wyznaczają tulipany kwitną na czerwono i żółto pod palcami czuję przebarwienia wracam sama ściany są szorstkie i niezawodne wiem że tu jesteś pachną tulipany