|
Siano do poduch
Siano do poduch |
Stoję wsłuchany pośrodku lasu
w szum ptasich śpiewów niesionych wiatrem.
To właśnie tutaj czyszczę mózg z czasu,
co nie istnieje nigdzie naprawdę.
Bywa, że zasnę między drzewami,
wtedy ma dusza liśćmi przesiąka.
Trawy się bawią moimi snami,
każdy konar drzew w kościach mi stęka.
Kruki i wróble jedzą mi z ręki,
kiedy śniadanie wspólne co rano
jemy, by później móc biec przez łąki,
zbierając dłońmi do poduch siano.
Witold Tylkowski |
|
https://i.pinimg.com/originals/39/d4/8a/39d48a8342fc521e713d640cc4a924d7.jpg |
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
pit |
2020.07.17; 22:07:40 |
koegzystencja... to dobra metoda...
:-) |
lucja.haluch |
2020.07.17; 19:05:21 |
Oczarowałeś wierszem, bo las jest najwspanialszym
miejscem, tam jesteśmy z naturą złączeni...Plus+
Pozdrawiam serdecznie... |
izanna |
2020.07.17; 17:24:54 |
Lubię przyrodę w wierszach...pieknie+ |
Noami |
2020.07.17; 15:47:04 |
Można poczuć zapach siana, w bardzo plastycznym wierszu +:) |
gryka |
2020.07.17; 15:28:39 |
Las - największa świątynia, miejsce,w którym zawsze czułem się najlepiej... I widzę, że Ty też :-) Myśli szybują pod koronami drzew, ścieżka sama umyka spod stóp, czas stapia się w jedno z przestrzenią i z Tobą... +++ |
Barbusia |
2020.07.17; 10:54:14 |
Stałeś się częścią lasu :) |
wigor |
2020.07.17; 10:05:38 |
Dobry, pogodny wiersz, akurat na rozpoczęcie dnia. Pozdrawiam serdecznie ;-) + |
DominikR |
2020.07.17; 07:26:32 |
Super, przyroda daje nam to co ludzie nie potrafią
Pozdrawiam
Dominik R |
|
|