Serce nie sługa

Serce nie sługa Wiem, że tu widziałeś już jednego bliskiego. Miałam Ci śpiewać, jednak na recytacje wyszło. Przez ostatnie dni było ciężko. Liczne koszmary wprowadzały w niepewność. Liczne łzy nie dawały myśleć lekko. Ciągłe zmęczenie i natłok stresu. Te wieczne myśli prowadzące do kresu. To uczucie ścisku załamujące ci nogi. Gdy już wiesz, że twoja psychika, siedzi. Siedzi jak ja teraz. W miejscu, gdzie nastała cisza. Cisza między nami. Czy mi łatwo? Nie. Czy dalej mam nadzieję? Tak. Teraz pytanie dlaczego? Alu, dlaczego masz nadzieje, gdy pisze Ci: Nie wiem, jak to będzie. Dla mnie to za dużo. To koniec nas albo mój. Niestety nadal Cię kocham… Nadzieje mam, bo niestety kocham Cię też. Tylko, czemu niestety? Przecież sam to mówiłeś, czemu nie mogę być szczęśliwy, gdy odwzajemniamy uczucia? Odpowiedziałam, że nie wiem… Wtedy wiedziało tylko moje serce. Którego od dawna nie chciałam słuchać. Jego wołanie przebijało się wiele razy. Dlatego wtedy, tamtej soboty powiedziałam: Czuje coś do Ciebie. Czuje, że jesteśmy sobie pisani. Czuje, że skończymy razem. Czuje, że to, co robimy, jest odpowiednie. Mówiłeś jeszcze, że jeśli tak jest to nie wiesz, czy naoglądałeś się seriali. Ale może powinniśmy spróbować? Opowiedziałam, że nie… żałuje żałuje serce, ale nawet rozum. Ponieważ oboje pragnęli tego od samego początku. Jednak myśleli, że muszą odmówić, i to zrobili… Szczerze… jedyne, co mogło wtedy przemawiać, to głupota. Tak łatwo odmówić miłości… bo odrzuca się ją od siebie. Odrzuca się uczucie do kogoś z powinności. Krzywdzącej powinności poznajesz to uczucie prawda? Uczucie, które już wiesz, że przygniatało nas obojga. Dlaczego Ciebie przygniatało, wiem. Dlaczego mnie? Bo myślałam, że moje szczęście nie jest ważne. Nie jest ważne, z kim będę szczęśliwa. Jednak, jak Zosia Mickiewicza muszę powiedzieć. Że gdy kogoś nie kochasz, nie powinieneś tego ukrywać. W końcu serce to nie jest sługa. Jednak poniedziałkowa rozmowa zrodziła pytanie: Czy mogę wiedzieć, czy to, co mówiłaś to prawda? Odpowiedziałam, że tak. Dalej mimo wszystko nie potrafię Cię okłamać. Mówiło wtedy za mnie moje serce. Które dla Ciebie zawsze jest i będzie otwarte. Jednak tyle razy zraniło mnie, że odrzucałam je. Odrzucałam to, co mówi serce… Niewiarygodne przecież zawsze go słuchałam… Przykro mi, że stchórzyłam, gdy serce błagało. Pełne uczuć błagało, żeby przemówić mi do rozumu. Jednak rozum wygrał walkę. Wiele z nas zna wiele niesprawiedliwych wygranych. Jednak ja nie znam niesprawiedliwszej od tej… Rozum już pojął to, że zwyciężył nie fair. Dlatego razem z sercem wskoczyli w ten wir. Wir, w którym oboje cierpią… Oprócz Ciebie jedynie tabletka uspokaja Cierpienie… Niesprawiedliwość… Rozum… Uczucia… Serce… Odrzucenie… Prawda… Szczęście… Powinność… Odmowa… Głupota… Niestety… Niestety, bo niewiedzą, co dalej. Czy ukochany potrafi ich dalej kochać? Czy potrafi zaufać? Czy zostanie z nimi mimo złych chwil? Czy w ogóle to przeczyta? Jest ładniejszy, niż na zdjęciach, na których jest piękny. Ale czy powie mi, ile to znaczy „na zawsze”? Dla A.W

Napisz do autora ( 1 / 5) następny » 41icj4 dodany: 2021-09-29, 15:25:03 typ: inne wyświetleń (142) głosuj (0)