#Sen życia

#Sen życia Zawisnę między rzeczywistością i marzeniem. Odpłynę na chwilę niczym fala oceanu. Pochłonie mnie mgła słodkiego zapomnienia. Odnajdę zaginiony ląd w zakątkach swego umysłu. Lecę na skrzydłach chwilowego usniesienia, zatracę się w czarze własnego zagubienia, a potem spadnę w głębię, w szczelinę zwątpienia, By chwycić się dłonią wnęki tego wspomnienia. Mówią do mnie głosy skrytego pochodzenia. Dotkną mnie emocje nieznanego istnienia. Kim czy czym jestem nie ma większego znaczenia, zostanę sobą w świetle własnego marzenia. Cofam ten film myślą, gubiąc właściwy wątek. Odpływam wciąż w nieznane, mgliste możliwości człapiąc kotliną umysłu, nowy początek, tajemniczy, chowany w największej skrytości. Już sięgam po właściwą kartę, kojarzę treść, gdy złośliwy dźwięk budzika obraz rozwiewa. Nim zdąże zrozumieć, brzuch burczliwie woła jeść, istotny problemu sens przed oczami zwiewa.

Napisz do autora « poprzedni ( 7 / 35) następny » Juras dodany: 2011-08-01, 00:03:29 typ: inne wyświetleń (484) głosuj (2)

cezaryna	2011.08.01; 08:57:32
dobry wiersz.

Donia51	2011.08.01; 08:47:23
+)