są ludzie którzy słyszą się mimo wieczoru

są ludzie którzy słyszą się mimo wieczoru są ludzie którzy słyszą się mimo wieczoru rozmawiają nocą w tajemnicy przed gwiazdami zostały za oknem bez kawy blasku ekranu wypływają samotnością na przekór granicom rozsądku zostawiają słońca perspektywy codzienności zacierają ślady są ludzie którzy słyszą się w ciemności zmieniają myśli w słowa malują obrazy docierają do skóry cierpliwie leczą rany pielęgnują głosy i niepokój gdy czasem wydaje się że będzie już tylko cisza

Napisz do autora « poprzedni ( 14 / 48) następny » fred dodany: 2016-08-22, 00:01:33 typ: inne wyświetleń (237) głosuj (1)

fred	2016.08.22; 12:49:59
... pisze jak umiem... krytykuje gdy chcę... karawana gdy wędruje za nią pies za psem :)

sylen	2016.08.22; 09:34:41
Ciekawe czy ja taki jestem, muszę wsłuchać się w swoje wnętrze i przeniknąć siebie. Ach ta samotność. Bardzo ładny wiersz☺plus

tp	2016.08.22; 07:26:41
Niestety dziwię się że pozwaladz sobie na krytykę czytając twój wiersz mam wrażenie że nieudolnie naśladujesz innych...a może tak coś od siebie z własną emocją i słowem..polecam Gazetę Wyborczą

TESSA	2016.08.22; 06:59:22
a mimo to, czasami czujemy się tacy samotni...