|
Rozmowa z samotnością
Rozmowa z samotnością |
Proszę panią , usiądź
jestem już przyzwyczajony
zjedz ze mną śniadanie
zapraszam cię od mojej strony
Proszę panią , chodź ze mną
pójdźmy , gdzie są ludzie
jedni mili , drudzy nie mili
nie siedźmy tutaj , w budzie
Proszę panią , już obiad
zajrzę do lodówki
o
coś jeszcze zostało
raczej nie będzie głodówki
Proszę panią , już wieczór
porozmawiajmy przy kolacji
żyć samemu , a gdzież samemu
jakże tak , nie mam racji
Proszę panią , nie śpij ze mną
gdyż samotność mnie nie ogrzeje
może któregoś dnia zasnę z którąś
mam taką nadzieję
a zatem już idź sobie
proszę cię grzecznie |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Stan21 |
2018.12.11; 21:52:32 |
Ciekawa rozmowa. Pozdrawiam. + |
roman |
2018.12.11; 20:57:58 |
Znać nie była to ta właściwa + |
niteczka |
2018.12.11; 14:01:11 |
oryginalna ta twoja rozmowa Gabryś
pozdrawiam serdecznie:) |
Nellis |
2018.12.11; 13:15:43 |
Nostalgicznie. Nic nie trwa wiecznie, też to i samotności się tyczy.
Dużo serdeczności przesyłam.
Pozdrawiam z + |
kosta.woj |
2018.12.11; 10:52:54 |
Gabrielu brak zdecydowania ostrasza panie |
tomekwasilewski |
2018.12.11; 08:21:18 |
Bardzo ciekawy wiersz
Zdecydowanie tak;) |
kaja-maja |
2018.12.11; 06:47:52 |
tak to w życiu bywa
kiedy z taką panią
w samotności przebywa w:) |
lucja.haluch |
2018.12.11; 04:01:43 |
Ciekawa taka rozmowa ...Plus+
Pozdrawiam... |
|
|