|
Rozłąka
Rozłąka |
Uczyłeś mnie prawdziwej miłości,
do której jestem zdolny.
Dzisiaj tylko suche liście
zbiera smutny wiatr, bo
zgubił się w kaskadzie naszych pocisków.
Czas nas pamięta, ziemia nosi ślady.
Ale ja już nie uczeń,
ja gasnącej świeczki płomyk blady.
Na tafli wody łza puszcza pierścienie,
bez tego zaręczynowego.
W Twoich oczach żal, w moich całkowite źrenic łzami zaćmienie.
Niech pamięć Nas adoruje,
niech księżyc w oddali dwóch splecionych dłoni
wypatruje. Może i on zacznie płakać .
Nim okaże sie, że to wszystko po to
by zapomnieć nieczule. |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
sylen |
2020.02.17; 21:39:19 |
Piękny pełen miłości wiersz Patryku. :) Plus
☃۰۪۫ ۪۫۰۪۫ ۪۫☃۰۪۫ ۪۫۰۪۫ ۪۫☃۰۪۫ ۪۫۰۪۫ ۪۫☃۰۪۫ ۪۫۰۪۫ ۪۫☃۰۪۫ ۪۫۰۪۫ |
lucja.haluch |
2020.02.17; 19:10:11 |
Gasnacy płomyk odżyje w innej świeczce...Plus+
Pozdrawiam... |
Wojciech M |
2020.02.17; 18:02:13 |
Pewnych rzeczy się nie zapomina + |
|
|