|
Rozdziobią nas kruki i wrony
Rozdziobią nas kruki i wrony |
Tysiącletnia jabłoń rosła kiedyś w sadzie
ciesząc oko stwórcy milionami jabłek
drzewo było wielkie przecudnej urody
zielone i silne odporne na chłody
Pewnego poranka przysiadła tu wrona
dziwna jakaś taka i na świat wkurzona
kracząc zajadliwie praw się domagała
i że nie jest czarna lecz nad wyraz biała
Dołączać zaczęły doń wronie kumpele
mając obiecane rychłe wybielenie
przybywać zaczęły także głośne kawki
aby pozałatwiać swoje ciemne sprawki
Na spokojnym drzewie zaczęła się jatka
pierwsze co zrobiono zżarto wszystkie jabłka
pognano też ptaki barwne rozśpiewane
wszystkie pozostałe przeszły na krakanie
Rozgorzała walka o wyższą z gałązek
by nie mieć na głowie cudzych ciekawostek
ci poniżej z liści robią parasole
i drzewo się stało w krótkim czasie gołe
Kondycja jabłoni robi się wątpliwa
zaczyna coś trzeszczeć i w prawo przechylać
wrony zamiast troski o domu korzenie
kraczą że się wezmą za sadu rządzenie
W końcu krzyk ostatni drzewo to wydało
strzaskane konary na ziemię pokładło
dzielne co widziało różne zła odsłony
jednak nie uniosło ciężaru głupoty
Powaloną jabłoń opuściły wrony
porzucając w krzakach nieliczne nieloty
nad niedawnym domem czarna krąży chmura
nieustannie kracząc że to wina kruka |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
lucja.haluch |
2021.12.16; 20:30:57 |
Nic dodać, tak jest... Plus+
Pozdrawiam serdecznie... |
DominikR |
2021.12.16; 07:34:24 |
Obrazowo, pasuje idealnie do rządzących obecnie...
Super satyra
Pozdrawiam+ |
|
|