Rozdziobią nas kruki i wrony

Rozdziobią nas kruki i wrony Tysiącletnia jabłoń rosła kiedyś w sadzie ciesząc oko stwórcy milionami jabłek drzewo było wielkie przecudnej urody zielone i silne odporne na chłody Pewnego poranka przysiadła tu wrona dziwna jakaś taka i na świat wkurzona kracząc zajadliwie praw się domagała i że nie jest czarna lecz nad wyraz biała Dołączać zaczęły doń wronie kumpele mając obiecane rychłe wybielenie przybywać zaczęły także głośne kawki aby pozałatwiać swoje ciemne sprawki Na spokojnym drzewie zaczęła się jatka pierwsze co zrobiono zżarto wszystkie jabłka pognano też ptaki barwne rozśpiewane wszystkie pozostałe przeszły na krakanie Rozgorzała walka o wyższą z gałązek by nie mieć na głowie cudzych ciekawostek ci poniżej z liści robią parasole i drzewo się stało w krótkim czasie gołe Kondycja jabłoni robi się wątpliwa zaczyna coś trzeszczeć i w prawo przechylać wrony zamiast troski o domu korzenie kraczą że się wezmą za sadu rządzenie W końcu krzyk ostatni drzewo to wydało strzaskane konary na ziemię pokładło dzielne co widziało różne zła odsłony jednak nie uniosło ciężaru głupoty Powaloną jabłoń opuściły wrony porzucając w krzakach nieliczne nieloty nad niedawnym domem czarna krąży chmura nieustannie kracząc że to wina kruka

Napisz do autora « poprzedni ( 115 / 117) następny » jaro dodany: 2021-12-16, 02:11:32 typ: satyra wyświetleń (111) głosuj (3)

lucja.haluch	2021.12.16; 20:30:57
Nic dodać, tak jest... Plus+ Pozdrawiam serdecznie...

Katarzyna K	2021.12.16; 10:18:44
Pozdrawiam. +

DominikR	2021.12.16; 07:34:24
Obrazowo, pasuje idealnie do rządzących obecnie... Super satyra Pozdrawiam+