|
Radość
Radość |
Kolebie się na fali mojego życia statek,
Czeka wiatru i słońca pośród nocy ciemności,
Zda się czasem bez końca, co mnie rani i złości,
Lecz już widzę w oddali nowych dziesiątki świateł
Świateł myśli i czynów, i codziennej radości,
Bo w nie wierzę niezmiennie, wciąż pakując manatki,
Które nie są brzemienne, ni to w skutki, wydatki,
Ale pełne zaczynów, dobrej wciąż codzienności.
I gdy widzę już promień, wiatr nadyma me żagle,
Rusza statek po wodzie tam gdzie lądu zarysy,
Nic mu już nie przeszkodzi, by osiągnął szczyt Rysów,
Bo on marzy o sobie- nie wymarzył tak nagle
Aby płynąć przed siebie, gdzie mu obce kryzysy
Bóle burt poranionych, i odcięte want kable,
Znalazł je gdzieś stracone i ukryte przed diabłem,
Który nie wie o niebie, żyje będąc hurysą.
Płynie statek do portu, mimo fali, pod falę,
Widzi światła latarni, które wiodą wśród nocy,
Promień w siebie zagarnia, wraz z nadzieją pomocy,
Życia lepszego sortu, gdzie się miłość wciąż pali
Jasnym dobra płomieniem, który wszystko otoczy,
I grzać będzie codziennie, wciąż niezmiennie, pomału,
Nawet jeśli gdzieś ciemniej, nawet gdy w morzu skały,
A los rzuci kamieniem, z drogi swej już nie zboczy. |
|
podróży do celu poświęcam |
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
 nelly su |
2011.03.21; 16:25:08 |
wlasciwie juz nic dodac nie trzeba napisles wszystko
jestem pod wrazeniem)+ |
| kaja-maja |
2011.03.18; 23:42:24 |
| pięknie...w:)+ |
| 666 |
2011.03.18; 20:19:59 |
:)))++++++++
serdecznie |
|
|
(312)