|
PUSTE KRZESŁO
PUSTE KRZESŁO |
PUSTE KRZESŁO
siadał obok tego wielkiego drzewa,
starzec z fajką
podziwiał,
rozmową świat drzewa zadziwiał
gonitwa ptaków w koronie
harce swawole
a on siedział na dole
myślał, może marzył
rok za rokiem
i liści już mniej,
kolejny siwy włos
i bardziej drżący głos....
drzewo i krzesło obok,
bez niego
mchem porosłe oparcie
drzewo i krzesło,
oboje na warcie
by pamiętać o tych
co byli. |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Litawor |
2021.07.11; 09:34:03 |
Refleksyjny, dobry wiersz
Pozdrawiam + |
JNaszko |
2021.07.10; 13:44:37 |
Ładne do zadumy
Jurek+++++++ |
|
|