Psalm bałtycko-słowiański III

Psalm bałtycko-słowiański III Wpatrzony w świętym gaju w drzewa, co są jego złotem i platyną, godłem leśnego królestwa Moje ja pod gruzami napotkanych mi zdarzeń, gdzie twarz pozostaje zagadką, lecz serce i mózg gorzko płaczą, z goryczą śpiewają Moi bogowie, pruscy i litewscy, polańscy i połabscy, w świętym gaju patrzę na was, chcąc zmyć brud, co lepkością i świądem mnie drażni, smucąc mnie Dotknijcie mych ust niewidzialną ręką, by usunąć nią kolokwint mych słów, by zamienić je w słodkie figi i daktyle Dotknijcie mych rąk i nóg błogim oddechem, abym wstał i rękoma bronił się przed dzikim zwierzem rozszarpującym, koliście mnie otaczającym Dotknijcie mych oczu falami płynącymi od was, bym zobaczył ciebie, jasności, pokonującą ciemność Czyż wracając ze świętego gaju do domu, gdzie czuję me dobre wydarzenia już spalone, nie obejrzę się w tył z nadzieją? Wiersz powstał inspirowany utworem "So High" grupy Chrom.

Napisz do autora « poprzedni ( 14 / 95) następny » SynPrzedwiecznychBogów dodany: 2016-10-10, 17:15:42 typ: wiara wyświetleń (148) głosuj (1)

MyJobIsMySecret	2016.10.10; 23:16:55
Nie wiem czy powinno się mówić o takim wierszu "fajny", ale na pewno on chwycił mnie za serce. Czemu? Sam nie potrafię tego wyjaśnić. +