|
przejście
przejście |
a to co mam
gdy lęk otworzy oczy
to serca kamień
spłoszony świt ostudził sny
choć jeszcze w głębi serca mrowi
tamta chwila
dokoła mgła
nie sposòb pewnie kroczyć
więc po omacku szukam dnia
blaskiem złych barw
oszalał czas
w palecie barw
wciąż znika ktoś
wyblakła mglista postać
a przecież już sięgamy gwiazd
w doczesność zapatrzeni
duch uwięziony w ciele
wolny ptak
cisza przeklęta
ja i czas
stos wieńcy
i garść ziemi |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
lucja.haluch |
2020.03.07; 16:26:32 |
To wymaga zadumy... pora odpowiednia...Plus+
Pozdrawiam serdecznie... |
Wojciech M |
2020.03.07; 13:30:01 |
Dajesz do myślenia + |
Witold |
2020.03.07; 13:14:58 |
Świetne. + |
|
|