Przegrani

Przegrani Wznieślismy wysoko marzenia przerastające rzeczywistość. Usta utonęły w słodkich jakże słodkich słowach otwieraliśmy kolejne koperty z lukrecjami kłamstw marcepanem naiwności . Usta tonęły , zmysły wchłaniały kolejne zapachy mgła zasłaniała oczy wtedy już leżeliśmy byliśmy przegrani.. Pod ciężkim niebem zwiastującym gorzką porę leżeliśmy w bezruchu było nam tak dobrze. I dopiero teraz przeganiamy chmury które poruszyły nas które zwrócić kazały każdą słodką porę. Leżeliśmy pod gołym niebem byliśmy tylko dla siebie spokojni, wolni, naiwni.. Teraz nie mamy nic albo nic do stracenia.. Krzyczą oczy , krzyczą zmysły brak im dawnego nasycenia brak im leniwego tchu. Przyznaj tak niewiele obchodzi nas świat dopóki czegoś nam nie odbierze.. A myśleliśmy że nic nie mamy

Napisz do autora « poprzedni ( 3 / 9) następny » Katya dodany: 2013-06-23, 00:20:43 typ: życie wyświetleń (375) głosuj (5)

tp	2013.06.23; 08:01:09
Długi wiersz z monologiem być może osobistych przewartościowań gdy w krzywym grymasie zatrzymujemy się by spojrzeć inaczej na kolor z różnym odcieniem własnych doświadczeń....ku przemyśleniom własnym i nie tylko... pozdrawiam.

claudia	2013.06.23; 01:36:32
dobry wiersz!plusik z pozdrowieniam