|
(proza poetycka) ,Początek szczerości'
(proza poetycka) ,Początek szczerości' |
1.
Gorzkie życie moje a sny słodkie. Bo z grobu wyszłam. Trumnę anioł o pięknych lecz małych oczach otwierał. Jego wzrok daleko nie sięga, on nawet nie ma ochoty na ujrzenie całego świata. Niebieskie i szerokie rzeki są, po których płynie jego życie. Moje skręciło dawno, trafiło na skały ostre, z których wydostać się ciężko.
Miłość nie ulecza, nie daje ukojenia, o którym marzę. Nawet ta szczęśliwa, do końca z nim. Kochanie drugiej duszy trudne jest w chorobie. Zwłaszcza, gdy to połowa mojej strony cierpi. Nigdy całość. Część druga zostawiona dla rzeczonego anioła.
A dziura do zakrycia, w której unicestwieniu pomoże mi jedynie sympatia do oczu mało widzących, nadal istnieje w tym samym miejscu. |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
AlaOlaUla |
2020.09.24; 16:33:58 |
Jeszcze nie napisałam prozy poetyckiej. Wydaje mi się zbyt skomplikowana.
A może jestem w błędzie...
Na pierwsze czytanie Twoja wydaje się być dobrze napisana.
+ |
|
|