|
Próby miłości z własną żoną
Próby miłości z własną żoną |
Zygmunt Jan Prusiński
PRÓBY MIŁOŚCI Z WŁASNĄ ŻONĄ
Motto: "Kochany, pisz cudowne strofy,
upiększaj je moimi fotkami - nadal jesteś w moim sercu! Twoja Kasia, Katarzyna Lisek".
Wobec niej i dla niej budzę się z wierszami.
Pomaga dotrwać ta moja wiara, drzewa nadal są mi przyjazne,
przekazuję im powitania.
Żona moja jest jakby stworzona z płatków kwiatów.
Urocza w każdym dniu - nawet kiedy smutek ją ubiera,
by następny dzień beze mnie przeżyć.
Najgorsze są noce podobne do więźnia...
Wtulam się w nią osaczony głęboką wyobraźnią,
opisuję jej słodkie ciało z pamięci.
Czuję jej ręce i ramiona. -
Wchodzimy cichutko nadzy z zwątpień do Zielonej Krainy,
kocham żonę dokładnie i powoli, wers po wersie.
- A rzeki śpiewają o nas same dobre rzeczy.
12.11.2010 - Ustka
Piątek 11:33
Wiersz z książki „Wnętrze cienia”
autor ZJP
https://m.salon24.pl/5da22ba6da54a2984a5c53c08fc25e16,860,0,0,0.jpg
Muza
http://static.jpg.pl/static/photos/557/557235/0b0e512eb31d6396360daffb3d5cd142_normal.jpg |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Cypis |
2021.03.05; 10:11:40 |
Wspaniała jest trzecia strofa |
zygpru1948 |
2021.03.05; 08:56:11 |
WNĘTRZE CIENIA - część druga
Dział: Kultura Temat: Literatura
Zygmunt Jan Prusiński
SŁODKI WIDOK KOBIETY
Motto: "...spójrz głęboko w moje oczy,
bo do mnie anioły wchodzą
bez pukania i kawę słodzą..."
- Daria A.G.
https://www.salon24.pl/u/korespondentwojenny/1115720,wnetrze-cienia-czesc-ii |
zygpru1948 |
2021.03.05; 08:55:21 |
wiersze - Maciej Michalski
Jaromir
Jaromirowi Nohawicy
Słucham Nohawicy - miód na polską duszę
pastelowy wszechświat wypełniony słowem
to pobrzmiewa echem - wąs pod kapeluszem
Polacy - lubimy przecież czeską mowę
doceniamy laski – i komiczną składnię
nucimy Ostrawę w Cisnej albo w Lesku
Minulost jak zawsze serca nasze kradnie
za to Sarajewo – lepiej brzmi po czesku
pisownia podobna - satyryczne brzmienie
w pakiecie za stówę muza i kabaret
rozdarte na strzępy - słowiańskie sumienie
pomysł na festiwal albo na mam talent
póki co szlifuję gitarowe riffy
ku uciesze widzów - śpiewam czeską mową
rozrzut od Ostrawy po Wolińskie klify
a naród pojętny chwyta to i owo
jeszcze płonie ogień i szumi drzewo
a przed nami noc i sen
za najbliższym wzgórzem jest Sarajewo
tam najmilsza pobierzemy się
Koncert Jaromira Nohawicy
Wsłuchuję się w słowa obserwuję twarze
splątane w melodii - współistotne w słowie
nucę i uśmiecham – jak mi serce każe
odczuwam wspólnotę - ty mnie a ja tobie
dla tych chwil schwytanych w roziskrzonych oczach
w murmurando spięte takty Sarajewa
siwizna odbicia szuka w jej warkoczach
jaśnieje w kanonie i falsetem śpiewa
współodczuwam przełom w globalnym zamęcie
zaduma ballady albo śmieszna polka
razem z tobą - spiwam Pane Prezidente
wyście mieli Hawla – myśmy mieli Bolka
Perły są wieczne
Ładnie powiedziane - sprawnie warsztatowo
spięte niczym klamrą - całkiem celną puentą
można by zaśpiewać kiedyś to lub owo
śpiew czyni poezję nieśmiertelną świętą
bez muzyki kona jak lilia bez wody
jak ptak z jednym skrzydłem co nie może sprostać
gdy patrzy zazdrośnie jak inne w zawody
szybują do światła a on musi zostać
wiersze Ziemianina - poematy Welza
zarosły by kurzem - księgarń i czytelni
to śpiewność Bellona - to Chmiela zew serca
uskrzydlił ich słowo i unieśmiertelnił
poezja – zmaganie ducha i natury
dysonans pragnienia w pętach możliwości
niepełny nielotny – szybuje nad chmury
gdy zaczynam nucić – nabiera lotności
26 stycznia 2020 |
zygpru1948 |
2021.03.05; 08:48:43 |
Paweł Krupka – Józef Mackiewicz – kresy czczą pamięć swego mistrza pióra
23 lutego 2021
Mackiewiczówka w Czarnym Borze – fot. Mariusz Pyż
https://pisarze.pl/wp-content/uploads/2021/02/Mackiewiczowka-696x465.jpg
Józef Mackiewicz był za życia postacią znaczącą nie tylko w literaturze, lecz także w polskim życiu społecznym i umysłowym. Utalentowany wileński powieściopisarz, nowelista i publicysta zawsze angażował się w najbardziej gorące i bolesne sprawy swego czasu, budząc uznanie jednych i wrogość innych. Po śmierci nie doczekał jednak sławy wielu rówieśników, a jego dzieło zostało w znacznej mierze zapomniane. Choć przez całe życie pisał po polsku, a jego większość od urodzenia spędził na Litwie, jego utwory nie znalazły dotąd miejsca wśród polskich, ani litewskich lektur szkolnych, a dorobek pisarza znany jest wyłącznie miłośnikom literatury i tematyki kresowej.
Przed kilkunastoma miesiącami o poszerzenie wiedzy o Mackiewiczu postanowiła zadbać fundacja Wileńszczyzna, powstała w Warszawie, lecz działająca na Litwie i zarejestrowana w obu krajach. Stworzyli ją młodzi Polacy z Litwy, którzy osiedlili się w Polsce, ale postanowili nie tylko utrzymać kontakt z ojczyzną, lecz czynnie i na różne sposoby wspomagać swych krajan. Obok licznych projektów społecznych i dobroczynnych, jedną z dziedzin działalności fundacji jest ochrona polskiego dziedzictwa kultury na Litwie. W ramach tej aktywności fundacja od kilku lat prowadzi kilka projektów związanych z postacią i dorobkiem Józefa Mackiewicza. Najbardziej pracochłonnym i kosztownym z nich jest odbudowa zrujnowanego rodzinnego domu pisarza, tzw. Mackiewiczówki, w podwileńskim Czarnym Borze i przekształcenie go w ośrodek pracy twórczej dla młodzieży. Fundacja nabyła go w 2013 roku i prowadzi prace remontowe.
Na domu Mackiewicza jednak się nie kończy. Kilkanaście miesięcy temu dzięki dotacji z funduszy polonijnych KPRM młode wileńskie aktywistki fundacji Wileńszczyzna stworzyły stronę internetową poświęconą Józefowi Mackiewiczowi i redagowaną w trzech językach – polskim, litewskim i angielskim. Nadały jej oryginalny i wymowny tytuł Jedynie prawda jest ciekawa, stanowiący credo pisarskie Mackiewicza. Pierwszą redaktorką strony była Ewelina Borkowska, pochodząca z Jaszun studentka SGH, od najmłodszych lat zaangażowana w wolontariat i pracę społeczną. Obecnie kierowanie stroną przejęła młoda dziennikarka TVP Wilno Joanna Zawalska, skądinąd utalentowana autorka piosenek, która równocześnie tłumaczy materiały na język angielski. O jej litewską wersję językową troszczy się jedna z najbardziej aktywnych przedstawicielek młodzieży literackiej, laureatka wielu konkursów, Agnieszka Masalytė.
Pierwsze artykuły na stronie Jedynie prawda jest ciekawa ukazały się w listopadzie i grudniu 2019 roku. Ich autorkami są nauczycielka historii Greta Bartosewicz i dziennikarka Agata Radulewicz. W ubiegłym roku do zespołu dołączyły dwie bardzo płodne redaktorki, Magdalena Bartoszewicz, pisząca głównie o życiu i twórczości Mackiewicza oraz Paulina Pieszko, prezentująca przede wszystkim zaangażowanie ideowe i społeczno-polityczne pisarza. Oczywiście, obok wartościowych materiałów autorskich, dających wyobrażenie o recepcji twórczości i postawy ideowej Józefa Mackiewicza przez młody pokolenie litewskich Polaków, na stronie znalazła się podstawowa, encyklopedyczna wiedza o pisarzu, jego życiu prywatnym i zawodowym oraz publikacjach.
Redaktorki strony postrzegają postać i dokonania Józefa Mackiewicza przede wszystkim w kontekście II Wojny Światowej i jej następstw politycznych i społecznych. Prezentują wileńskiego pisarza jako radykalnego antykomunistę i odważnego demaskatora zbrodni stalinowskich, a także bronią jego dobrego imienia wobec rozpowszechnionych oskarżeń o kolaborację z hitlerowcami. Podkreślają dążenie do prawdy jako naczelną zasadę, której Mackiewicz podporządkował konsekwencje swe wybory warsztatowe i estetyczne.
Trochę mniej jest w witrynie analiz twórczości literackiej Mackiewicza i charakterystyki filologicznej jego bogatego i wszechstronnego dorobku. Myślę, że na nie przyjdzie czas w najbliższej przyszłości. Wydaje się jasne, że młodym redaktorkom przyświecała przede wszystkim idea krzewienia, głównie wśród młodzieży, osiągnięć Józefa Mackiewicza w wymiarze społecznym, przedstawienia go jako działacza i obrońcy ideałów, które są nadal bliskie wielu młodym Polakom z Litwy.
Strona Jedynie prawda jest ciekawa jest przejrzysta, estetyczna i racjonalnie zakomponowana. W prosty sposób prowadzi czytelnika i daje wyobrażenie o wszechstronnej działalności Józefa Mackiewicza, o jego twórczości literackiej oraz jej recepcji w Polsce i na świecie. Niewielu polskich literatów XX wieku doczekało się tak ciekawych i kompleksowych witryn internetowych. Młodemu zespołowi redakcyjnemu należą się wyrazy uznania. Polecam Czytelnikom stronę Jedynie prawda jest ciekawa, zespołowi redakcyjnemu zaś życzę pomyślności w jej rozwijaniu.
Paweł Krupka |
|
|