Prequel

Prequel Zapita tabletka wódą, na niektóre rzeczy jest już za późno A ja wychodzę na podwórko, najebany z ziomami co znam ich od lat Czemu jest mi tak trudno, czemu jest już za późno Coś powiedzieć czasem za głupio, dziwny jest ten świat Po deszczu miało wyjść słońce, ale jakoś ciągle jest go brak Bo deszcz nie ustąpi jak bodźce, jak wysoko w górach wiatr Mam Cię ze sobą zabrać? Skądże, w samotności opuszczę ten świat Normalny, ale bardzo smutny człowiek, którego sam nie chce znać Wszystko się wali, los i życie to dwójka najcięższych rywali A widzę w oddali tęczę, to tylko złudzenie, czy ogarnięte sprawy Bo nade mną to chmury gęste, spojrzenia wredne, blednę Wszystko to zbędne, krzyczę na potęgę, ucinam to jak wstęgę Łapy pocięte jak tamtej dziewczyny, skok na szyny Za dużo pychy, za dużo łychy, oczy puste nie piękne jak Malediwy Stres dziś zapity, tapsy i buchy i na kasach wysokie liczby Tu dużo wódy, kleją się wity, albo jesteś skuty, albo jesteś napity Nie chce, żebyś dała mi dupy, tylko do twego serca kluczyk Wybacz, że jestem nieufny, przychodzą i odchodzą te suki A ja się nabieram jak głupi to był tylko melanż i używki To nie henna to są blizny, nie znikną po chwili Pogubiony w tym wszystkim, a labirynt prowadzi do zguby Wielki jak mur chiński, Potter pomóż wyjść stąd do kurwy Wiem, że charakter to mam trudny, jakbym specjalnie pakował się do trumny W sumie to po prostu jestem durny i w kurwe smutny i zwykle skuty Pytają co tam, a ja piszę, że nudy, choć w mojej głowie najciekawsze fabuły Jak proszek to myśli do urny, nie powiem jak chłopaki robią ruchy Zimny browar z puchy, ciepła wódka i tania popita z lodówki Patrzą się kurwy, my spokojna przewózka, na bary nie na kluby Zapita tabletka wódą, na niektóre rzeczy jest już za późno A ja wychodzę na podwórko, najebany z ziomami co znam ich od lat Czemu jest mi tak trudno, czemu jest już za późno Coś powiedzieć czasem za głupio, dziwny jest ten świat Tam gdzie dźwigamy swoje własne krzyże, ciężkie są te chwile Z ziomkiem piona, zdrowie za to skurwiałe życie, wysokie promile Co powiem kiedy sam siebie zapytam przed śmiercią, jak żyłem? Odpowiem epitafium, które może napiszę za chwilę, a ten świat Ten gdzie dźwigamy swoje własne krzyże, ciężkie jak życie Zdrówko jak z Finem co go poznałem w barze, tam trzym się Co sobie powiem na łożu śmierci, jaki za życia byłem Odpowiem tym epitafium co napiszę za chwilę nim pójdę spać

Napisz do autora « poprzedni ( 50 / 58) następny » Anonymus K dodany: 2022-01-29, 15:57:02 typ: życie wyświetleń (274) głosuj (1)