|
Powrót
Powrót |
z nieba obaw, ptaków kluczem
do zamku z piasku młodych lat
z walizą pełną wzruszeń
przywiał ją troski wiatr
pierzaste strzępy pamięci
wirują w całym mieszkaniu
a zapach z kuchni nęci
i grajek za oknem gra
smutek zmięszany nadzieją
jak w wielkanocnej radości
zasłany czysty obrus
a pokój pełen gości
sto kroków do kościółka
baby zwisają z balkonów
- pani, to ta, to ta,
co chorą matkę ma
Z białych włosów zczesane
spływają dawne zdjęcia
- wie pani, to jest ta,
co mieszka w u-es-a |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
lucja.haluch |
2020.06.01; 17:48:42 |
Tak bywa...Plus+
Pozdrawiam... |
zenobia888 |
2020.06.01; 10:38:08 |
tak właśnie życie wielu wygląda
Pozdrawiam + |
|
|