PORTRET

PORTRET Liczę schody przed snem ważę każde słowo modlitwy jeszcze widzę twój uśmiech twój czuły dotyk ciepło dłoni Poprawiam twoje włosy wiatrem łzami obmywam moją samotność skrywam w ramionach smutek zgarbiony swoje usta palcami zakrywam By nie krzyczały tak samotnością jeszcze w sercu nadzieja została stoję w deszczu w dal wpatrzony łzami obmywam swoją duszę Na poduszce układam twój obraz gaszę światło by nikt nie widział i znów jesteśmy tak razem nie potrafię inaczej już żyć JNaszko

Napisz do autora « poprzedni ( 564 / 1026) następny » JNaszko dodany: 2022-07-04, 04:39:16 typ: tęsknota wyświetleń (132) głosuj (6)

Jesień	2022.07.04; 17:32:20
No, no , ja czytając takie piękności mam dreszcze, piękne

Nikola	2022.07.04; 15:35:52
Piękny wiersz głęboką tęsknotą utkany... Miłego popołudnia :)+

lucja.haluch	2022.07.04; 13:06:14
Tęsknota nieodłączna towarzyszka... Plus+ Pozdrawiam cieplutko...

wierzba	2022.07.04; 10:19:17
,,Namalowałeś słowami" piękny i subtelny portret tęsknoty... ,,wykrzyczałeś rozpacz" samotności aby ,,w śnie wyobraźni" ukoić swoją duszę ,,portretem ukochanej"...Piękna iluzja!...zachwycające metafory...,,rzucające na kolana..." szczególnie: ,,skrywam w ramionach smutek zgarbiony" Twoje strofy wzruszyły mnie do łez...Dziękuję i cieplutko pozdrawiam...

wiewióra	2022.07.04; 09:33:51
Tęsknota ta zawsze obecna

andrew	2022.07.04; 04:56:30
Piękne wspomnie, dodałem do ulubionych. Spotkanie przyszłe to nie tylko nadzieja. Pozdrawiam, + Miłego dnia