Pomniki

Pomniki Rzeczą piękną budować pomniki. Na postument kogo dźwigną z dołu wie, że dłużej nie będzie już nikim. Pośród dźwięków paradnej muzyki, wśród honorów, kadzideł z kościołów pięknie się i podniośle odsłania pomniki. Na cokołach ludzie i ludziki, członki oraz członkowie pospołu stając wiedzą, że nie są już nikim. Cóż, bywają historii figliki, wzloty albo upadki nastrojów, wtedy nagle karleją pomniki, srebro nagle się zmienia w srebrniki, czyste złoto przemienia się w ołów, ten kto ktoś kimś był, od teraz jest nikim. Zapełniają się dziejów śmietniki bywalcami byłymi cokołów. Na cokołach stawia się pomniki, by ktoś inny nie musiał być nikim.

Napisz do autora « poprzedni ( 6 / 13) następny » zbiwito dodany: 2021-04-28, 10:54:00 typ: inne wyświetleń (85) głosuj (8)

Litawor	2021.05.02; 14:49:02
Dobry wiersz Pozdrawiam +

JNaszko	2021.04.28; 20:12:01
Ładny czasem tak bywa Jurek++++++++++++

zenobia888	2021.04.28; 16:26:43
Wspaniały wiersz Pamiętam obalanie i stawianie pomników Może niedługo znów zacznie się obalanie... Pozdrawiam +

kmalenka8	2021.04.28; 16:09:11
Człek od zarania zawsze chciał być uhonorowany by długo o nim pamiętano ;)) Jednak najważniejsza pamięć jest w sercu a nie w kamieniu czy w innym dziele, które w wyniku niesprzyjającej "pogody politycznej" łatwo można usunąć... Pozdrawiam serdecznie (plus)

Albina	2021.04.28; 14:36:36
Dobry wiersz + Pozdrawiam :)

Wojciech M	2021.04.28; 11:02:55
Słusznie piszesz, wynosimy na pomniki dzisiejszych idolów, często tego nie wartych, których czas z blichtru odziera, z przyjemnością wiersz czytałem Udanego dnia +

lucja.haluch	2021.04.28; 11:00:05
Świetnie to pokazales, jak rosną pomniki a potem bywa, ze odsłona i spadaja/// Plus+ Pozdrawiam z ciepłym usmiechem...