|
Połamane skrzydła.
Połamane skrzydła. |
Tak szybko biegłem po falach życia,
bez strachu,
bo czego może bać się młodość,
aż straciłem brzeg.
Nie widzę go,
ale pamiętam
i może tam jest nasza milość,
moje zagubione ego.
Tylko jak mam wrócić?
Na skrzydłach tylko mojej tęsknoty?
Bez Twojego zachwytu w okruchach podarowanej codzienności?
Zmęczony jestem... |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Kama |
2019.05.16; 18:21:36 |
Pozwoliłeś jej odejść jednak....:( |
Sasza |
2019.01.23; 12:19:23 |
Tak szybko biegłem
po falach życia
bez strachu (…..)
świetny klimat, takiej tęsknoty za tym co minęło. Połamane skrzydła nie odrastają; jestem pod wrażeniem; pozdrawiam |
TESSA |
2019.01.23; 07:31:38 |
nie zawsze rodzi się cud zmartwychwstania... |
niteczka |
2019.01.23; 00:08:10 |
Lubię wiersze gdzie wkomponowany jest klimat morza, fal i brzegu...
tylko u Ciebie ta fala jakaś smutna.... morze zapłakane... a brzeg odległy...
może "wasza" miłość pływa w liście w butelce... zamknięta czeka na promień słońca...
bardzo dobry wiersz roztańczony...
pozdrawiam serdecznie:) |
TaniecIluzji |
2019.01.23; 00:02:56 |
A może...
Najtrudniej dać przemijać Miłości... |
kosta.woj |
2019.01.22; 22:46:56 |
Ech ty ale masz problemy ja takich nigdy nie miałem jak się zjawiały to za łeb brałem |
|
|