poeta się nie starzeje

poeta się nie starzeje poeta się nie starzeje coraz młodsze ma kochanki jada obficiej biesiaduje z metaforą gotuje wiersze niepokorne niedzisiejsze warzy przy piwie coraz szerszej perspektywie myśli skojarzeń porównań filozoficznych równań zgłębia wiedzy meandry złożoność ludzkiej natury i wciąż od nowa jak grzybiarz grzyby znajduje słowa gdy kaprys przyjdzie lub zwykła trwoga słowami prawie dotyka boga wciąż się zamykam w tej swojej pysze myśląc że widzę gdy tylko słyszę myśląc że czuję choć nie dotykam sam w sobie siebie skutecznie skracam blednę maleję powoli zanikam kurczę się zwijam stop

Napisz do autora « poprzedni ( 9 / 48) następny » fred dodany: 2016-08-07, 23:31:23 typ: inne wyświetleń (170) głosuj (3)

Anna z	2016.08.08; 15:12:54
Poeta się jednak starzeje, choć nie czuje tego, bo w chmurach żyje. Nieśmiertelna jest poezja +

fred	2016.08.08; 11:52:29
dzięki za wdeptak :)

TESSA	2016.08.08; 07:42:17
poeta nigdy nie jest samotny, choć samotność to jego drugie imię...