Podróż z kresów na Ziemie Odzyskane

Podróż z kresów na Ziemie Odzyskane Babcia Marysia, gdy dziadkowie przyjechali na Ziemie Odzyskane miała 35lat i była młodą, drobną ,pełną werwy kobietą .Razem ze swoim mężem, a moim dziadkiem ostro zabrali się do pracy, mieli już dwójkę dzieci i mamę, a więc było dla kogo zakasywać rękawy i brać się do roboty . Ich syn, a mój wujek Marian (rocznik 42) opowiadał mi trochę o ich wielkiej podróży z Kresów. Jego mama a moja babcia Marysia jechała razem z swoją siostrą Stefcią i ich mamą Wincentyną .Moja mama Janina w czasie podróży miała lat 11 a wujek 4. Z siostrą babci Marysi, ciocią Stefcią podróżował jej syn wujek Kazik i synowa ciocia Marysia. Podróż pociągiem razem z cała gromadą ludzi z okolic Mołodeczna, Baranowicz i Lidy trwała kilka tygodni, a może i miesięcy ,tego nie wiem dokładnie. Podróżni wieźli ze sobą cały swój dobytek czyli przedmioty potrzebne w gospodarstwie i zwierzęta. Zabrali ze wschodu wszystko co mieli pod ręką ,konie ,krowy ,kaczki ,kury trochę odzieży dla siebie i dzieci oraz niezbędne domowe wyposażenie W czasie wiosennym przed świętami Wielkiej Nocy 1946, gdy pociąg zatrzymał się na stacji w Białymstoku, jako że święta były tuż, tuż kresowiacy postanowili zorganizować świąteczne śniadanie. W związku z powyższym kobiety przygotowały święconkę i udały się z koszami pełnymi jedzenia do kościoła, aby pokarm poświęcić, a po powrocie rodziny zasiadły do ucztowania. Mój wujek Marian w czasie podróży miał 4 lata i trochę pamięta tą wielką wyprawę. Śniadanie w plenerze to było jakby powitanie Ojczyzny i zasiedli do niego wszyscy podróżnicy, a było ich sporo ,kilka wagonów kresowiaków. Dziadek jako pierwszy zjawił się po wojnie w Kołczynie razem z kolegami z frontu .Tu czekał na rodzinę, a gdy dowiedział się, że transport dotarł szczęśliwie do Rzepina udał się tam niezwłocznie, aby odebrać najbliższych. Razem z innymi chłopami zorganizowali nowe wagony, gdzie podróżni przesiedli się i udali do celu podróży czyli Kołczyna. Wiosna była piękna ,zielona trawa ,rozległe lasy i Warta płynąca sennie tuż za wsią .Nad rzeką łąki gotowe na przyjęcie krów i koni, a we wsi domy do zamieszkania w ilości nieograniczonej, tylko wybierać i przebierać .

Napisz do autora « poprzedni ( 711 / 1370) następny » wiewióra dodany: 2020-10-31, 08:18:50 typ: życie wyświetleń (163) głosuj (15)

niteczka	2020.10.31; 19:20:33
Zaciekawiłaś historią Pozdrawiam nadmorsko :)

gośka26	2020.10.31; 16:30:24
koniecznie musisz przekazać już napisaną kronikę z dziejów twojej rodziny dzieciom, bo to tworzy historię całego narodu, pięknie piszesz:)

roman	2020.10.31; 16:30:07
Jak historia mojej rodziny, inne są tylko miejscowości i ludzie+

lucja.haluch	2020.10.31; 13:33:56
Moja rodzina też pochodzi z kresów...Nowo-Świeciany...Znam sporo opowieści o tamtych ziemiach i czasach, Mam też pamiętnik ojca...Teraz pora powspominać i przeczytać...Plus+ Pozdrawiam serdecznie...

Boreas

2020.10.31; 12:29:34

To były ciężkie doświadczenia po wojnie ale życzliwość między ludźmi pozwoliła uratować życie nie jednemu człowiekowi. Ludzie z tych opuszczonych domów i mieszkań (Niemcy) zostali wywiezieni w dobrych warunkach na jakie w tym czasie były możliwe - wagony do przewozu wojska bo na to nas było stać mimo gniewu naszego nikt do nich nie strzelał i nie poniżał ( były bardzo sporadyczne przypadki ale nigdy śmiertelne raczej złodziejskie. Pozdrawiam serdecznie z +

Markus55	2020.10.31; 11:47:54
dobrze jest powspominać Bogusiu-tym bardziej że tamtym ludziom naszym bliskim należy się pamięć śliczne opowiadanie-pozdrawiam z uśmiechem:)+

JNaszko	2020.10.31; 10:57:57
Piękne losy cudownie opisane pozdrawiam Jurek

Kama	2020.10.31; 10:49:01
:)+++

DominikR	2020.10.31; 10:07:07
Pozdrawiam➕

DominikR	2020.10.31; 09:27:29
Ciekawa proza dobrze się czyta Pozdrawiam➕

Polak patriota	2020.10.31; 09:10:09
re wiewióra. Nie szkodzi że się pomylłaś. Mylenie się to łudzka rzecz. Opowaidanie twoje jest ciekawe - odtworzyłaś biogramy rodziny - z czym mam osobiście kłopoty. Pozdrawiam :))

wiewióra	2020.10.31; 09:03:40
Polak patriota -dziękuję za komentarz ,Pomyliłam się mój wujek Marian jest z rocznika 42 i w czasie podróży miał 4 lata .Po wojnie dziadkom urodził się jeszcze jeden syn Wujek Janek rocznik 1947.

Pióro Amora	2020.10.31; 09:00:27
Dobra proza. Pozdrawiam +

Polak patriota	2020.10.31; 08:58:31
Ludzie z Kresów to ludzie twardzi. Odporni na głód i mrozy. Ciekawa historia - jestem rocznik 1946 podobnie jak twój wujek. Miałem babcię z Sokala która opiekowała się mną gdy sie urodziłem. Pozdrawiam serdecznie:))

wigor	2020.10.31; 08:52:39
Miło się teraz wspomina, ale ci ludzie swoje przeżyli podczas transportu. Dobra proza. Pozdrawiam serdecznie ;-) +