Podróż do Uzbekistanu

Podróż do Uzbekistanu „Zapomnij, krymski Tatarze, o swej macierzy, wszak twa droga kręta zmierza do innej krainy, w której niosą się obce ci pieśni”: tak rzekli komunistyczni królowie Pozwólcie mi delikatnie krymską ziemię ucałować, zanim tatarskie echo zamilknie w niej Zanim sady, winorośle i cyprysy staną się trawą, jakiej wiele na Ziemi Wioski tatarskie jak domowe ogniska Łemkowszczyzny, tylko kolejną kartą dziejów się stały Płaczę za tobą, mój Krymie, mój Bakczysaraju, Teodozjo i Sewastopolu, co dzień patrzę ze łzami na północny zachód, za wami, którzy wypełniliście krwią Morze Azowskie Dziś znów mogę jechać do ukochanej, Krymem zwaną, jaka radość zapełniła mnie ciepła w kilka chwil, gdy znów cię ucałowałem Lecz życie znów krętą drogę wybrało, i nasza własna miłość nas rani do cna I zadajesz mi pytanie: „czy żyć z tobą tu, w miłości, która ran nowych dodaje, czy żyć ze sobą na tysiąckilometrowe dystanse, w miłości, która nie zabliźni starych ran, lecz jednakże pobędziemy ze sobą kilka dobrych dni?” Nie wiem, tego nie wiem – rozdarcie we mnie pulsuje i nie mogę posklejać swych myśli o tobie Lecz wiem, to wiem na pewno – miłość do ciebie dopiero zniknie, jak ja za wiecznym snem podążę, bo ma miłość wywyższa cię nad wszystkie niewiasty. Wiersz inspirowany biblijnym psalmem nr 137 pt. "Nad rzekami Babilonu"

Napisz do autora « poprzedni ( 198 / 353) następny » Cerberion dodany: 2017-12-04, 14:22:18 typ: życie wyświetleń (228) głosuj (98)

jaśminowa	2017.12.04; 15:52:06
Forma wzniosłe, ale i temat szczególny. Pozdrawiam i plusuje