|
Pochylenie
Pochylenie |
"Pochylenie" by UTOPPIA
Kto się nad tobą, mrówko, pochyli
w ostatniej chwili,
kiedy cię obcas buta rozniesie
po twoim lesie?
Komu zabraknie żyjątka, które
w martwą naturę,
w wieczne niebycie się zamieniło
pod straszną siłą?
I wielu myśli, że śmierć okrutna
przychodzi z kosą -
I wielu dziwi się widząc pannę
obmytą rosą...
W jasny poranek, ciepły, wrześniowy,
pachnący słońcem -
Taki dzień życia chce być początkiem! -
A stał się końcem... |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Mari&M |
2016.02.26; 19:16:10 |
smutne ale prawdziwe
pozdrawiam z plusikiem |
sylen |
2016.02.21; 19:12:51 |
I tak w życiu bywa- początek końcem, ale trzeba wierzyć, że koniec to początek.
Świetny wiersz i w ciekawej formie napisany☺plus |
kaja-maja |
2016.02.21; 18:04:34 |
nad jedną mrowką
pochylić się każdy możne
nawet zadeptać
lecz przed całym mrowiskiem
jak tchórz uciekamy
też w nagości
jakby ciałem naszym nie było w:) |
Anna z |
2016.02.21; 14:39:50 |
Smutne, i prawdziwe. Pozdrawiam z plusem |
wigor |
2016.02.21; 07:59:52 |
Smutne, a mogła żyć. PLUS z pozdrowieniami ;-)
http://faktopedia.pl/uimages/services/faktopedia/i18n/pl_PL/201403/1394720436_by_lukaszn_500.jpg?1394794094 |
Ambrozja |
2016.02.21; 07:49:18 |
Nie lubimy się "pochylać"
Pochyli nas wiek.
Pozdrawiam + |
|
|