Wiersze poetów - poetyckie-zacisze.pl ZAPROPONUJ ZMIANĘ W SERWISIE
Logowanie:
Nick:
Hasło:
Zapamiętaj mnie
Odzyskaj hasło
Zarejestruj się
Dostępne opcje:
Strona główna
O serwisie
Regulamin
Zaproponuj zmianę
Indeks wierszy
Ranking autorów
Ranking wierszy
Dodane dziś (11)

Nowi autorzy:
- JoKo
- Yakov
- ummma
- wspanialaPati
więcej...

Ostatnie komentarze:
Księżycową nocą
- Pseudo-Geliusz
Jedyny dom II
- lucja.haluch
Wpaść w ciąg niecosiów
- lucja.haluch
namiastka
- lucja.haluch
więcej...

Dziś napisano 28 komentarzy.

"...po prostu kiedyś..."

"...po prostu kiedyś..."

Kiedyś odnajdę właściwy czas, beztroski chwilę na sen matki opiekunki;
problemy na dobre odejdą w las, a także strach płacz i porachunki.
Codzienną świadomość umyślnie wyłączę, zapomnę powodów swojego istnienia;
życiową esencję tak z wolna sączę, iż puste ostało naczynie skupienia.

Cicho wszędzie, głucho wszędzie – nostalgiczne ducha stany;
jako tako los nam przędzie, bytu nicią idąc w tany.

Tajemniczy emisariusz stworzenia, boża iskra rządna zbudzić mnie dla świata;
odźwierny kruchego sumienia, chciał by dusza co ponad cielesność wzlata.
Zrzucić mogła okowy zmęczenia, odciążyć barki troskami naiwnych prostaczków;
gdyż wolnym trza być dla uświęcenia, skromnym wśród tylu grzesznych robaczków.

Cicho wszędzie, głucho wszędzie – jeno modlić się do Boga;
jako tako los nam przędzie, tam gdzie winy ludzka trwoga.

Oto jestem – stoję na wezwanie Najwyższego, liść i pył na wietrze nieustannym;
trzymam w ręku księgi życia przedstawionego, treść i słowo w przekazie zachłannym.
Myśli co innowacji burzą osądu oczekują, uznania przesłanek bądź ich krytyki;
gdyż nie zawsze rację, które postulują, zgodne są z morałami niebiańskiej logiki.

Cicho wszędzie, głucho wszędzie – Panie w swojej łaskawości;
jako tako los nam przędzie, prawych chroniąc od przykrości.

Po prostu kiedyś odpocznę, zabiorę ulotne chwile dane mi od narodzenia;
puki co rozpocznę, dalszy maraton po bezkresnych stepach przeznaczenia.
Łykiem rozwagi napełnię strapione płuca, ufnie patrząc dalej w nieznane;
by mankamentem co rozum zakłóca, dojrzeć rzeczy pozornie uznane.

Cicho wszędzie, głucho wszędzie – cóż nam trzeba do spełnienia?
Jako tako los nam przędzie – chcąc mnie zjednać dla cierpienia.
Napisz do autora

« poprzedni ( 6 / 14) następny »

Biały Płomień

dodany: 2018-02-11, 14:53:37
typ: życie
wyświetleń (109)
głosuj (4)


          -->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.

stokrotka55 2018.02.11; 17:08:10
bardzo dobry wiersz; pozdrawiam

Podlasianin 2018.02.11; 17:00:11
Bardzo ciekawe spostrzeżenia na temat sensu życia. Pozdrawiam z plusem.

lucja.haluch 2018.02.11; 15:19:19
Wiersz modlitwa z nadzieją na lepszy los..Plus+
Pozdrawiam I życzę udanej niedzieli Mati..


Wiersze na topie:
1. Wizjoner artysta (30)
2. Oddech (30)
3. Zdążymy (30)
4. Wędrówka (30)
5. Cisza (30)

Autorzy na topie:
1. Zibby77 (420)
2. Miłosz R (372)
3. darek407 (335)
4. Klaudia (252)
5. Jojka (142)
więcej...