Perz

Perz Słuchaj bracie, w dziwnych czasach przyszło życie wieść, w dziwnym świecie, w dziwnym kraju kpin... Nad kwiatami w mym ogrodzie zapanował perz. Jak mam zwalczyć samozwańca? Czym? Więdnie młodość i nadzieja wolno traci sens. Zwykłe życie jest marzeniem już. Nie wiem, czemu los w to bagno rzucił właśnie mnie? Czy jest jakieś wyjście? Jakiś klucz? Obiecują góry złota, rzeki mleka, miód... Jasno widzą przyszłość w barwie róż. Duet taki to głupota – sytość oraz głód. Skąd ten śmieszny okaz właśnie tu? Tu, gdzie każdy kamień ponoć miał swe miejsce znać. Tu, gdzie słońce wiecznie miało lśnić. Tu, gdzie życie i marzenie równy miały start, jak się teraz zmienić i jak żyć? Było „Veto! – Nie pozwalam!”, potop, ogień, miecz i łańcuchy, kraty, smutek, żal... Potem, już w historii nowej, wojny trzy lub dwie, bohaterstwo, duma, jasna dal... Czy ta księga własnych błędów wartość jakąś ma? Czy też wszystko znów powtórzy się? Czy tak ciężko jest zrozumieć, że coś jest nie tak? Czy mądrością jest przelewać krew? 1990

Napisz do autora « poprzedni ( 109 / 185) następny » kojz966 dodany: 2009-06-07, 00:35:19 typ: inne wyświetleń (964) głosuj (180)

kaja-maja	2012.09.06; 22:05:36
w:)+

dziadek	2009.06.07; 10:57:28
Czytam i wiersz sam narzuca rytm jakis taki majakowski nieco co dodaje tym przemyśleniom wagi. bo sprawy proste nie są.Przez nasza historie przewalał sie polski durny hura patriotyzm, pieniactwo i inne takie, oczywiście wymieszane dokładnie z bohaterstwem.A dzisiaj świeci nam słoneczko Peru i warunki dla perzu sa idealne nadal+

torpeda	2009.06.07; 08:25:35
Sądząc po dacie ten wiersz ma trochę lat i nic się nie zmienia tylko obiecują;((( +