Paradoks

Paradoks Pamiętam jak karetką zabierali tego starszego Pana Kilka dni później wiadomość, że zmarł na zawał A to w jakim mieście było to chyba była Spała Jak się cieszyć chwilą jak się takie coś odpierdala Moje myśli krzyczą, żebym zrobił coś głupiego Moje myśli milczą, kiedy robie coś głupiego Jak płaczesz nie jesteś pizdą, byłeś silny już zbyt długo Nie jesteś słaby, nie daj sobie tego wmówić tym kurwom Beton, kołdry i poduszki już przyjęły litry naszych łez Ziomy, kurtki i koszulki, a ciebie pamiętam bez A z inną dobrze wychodziliśmy tylko do tych zdjęć Tak perfidną, głupią dziwką była tak jak straszny sen Przepraszam za telefony w nocy, kiedy jestem pijany I za te wiadomości,  że nie daje sobie już rady Niespełnione obietnice, które wszyscy dobrze znamy Niespełnione baletnice w miasto idą dzisiaj tańczyć By rozwiązać problemy to nie przecinamy tu liny To lina odcina od problemów, tak jak podcięte żyły Nabij lufkę, skrusz tabletkę, odkręć tę szklaną butelkę Jedyne co zrobie chętnie to odejdę w zapomnienie

Napisz do autora « poprzedni ( 53 / 58) następny » Anonymus K dodany: 2022-02-09, 18:44:28 typ: życie wyświetleń (284) głosuj (1)

motaj_łapownik	2022.02.10; 13:19:14
Przyszłam pod tekst tropem komentarza Autsajdera1303. Temat jest mocny i prawdziwy, natomiast zastanawiam się nad formą: czy wierszowi szkodzi, czy dodaje mu walorów np. w kierunku możliwości przerobienia na piosenkę, balladę czy utwór hip-hopowy. Chyba właśnie do tego rozwiązania bym się skłaniała. Lubię takie teksty, płynące z trzewi, szczere i na wkurwie pisane.