|
Pamięć zarosła ścieżkami
Pamięć zarosła ścieżkami |
pamięć zarosła ścieżkami
że ani przejść
myśli bodiaki jeżyny pył
ani do twarzy dojść
ani do rąk, ani do imion
czasem tylko zapach doleci
palonych w ognisku łętów
gnijących w wilgoci liści
wtedy się dróżka otwiera
i w bladej poświacie księżyca
szept słychać
-już czas, chodź |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
wie.rut |
2012.11.15; 20:42:14 |
Bardzo dobry wiersz - jakby o mnie!
Pozdrawiam serdecznie.
:)+++ |
Gladius |
2012.11.15; 16:28:26 |
"wtedy się dróżka otwiera
i w bladej poświacie księżyca
szept słychać
-już czas, chodź..."
Pozdrawiam+ |
ali |
2012.11.15; 14:36:50 |
"(...) żebym miał kąt z bożej łaski
maleńki, jak te obrazki,
co maluje Stanisławski
z jabłoniami i z bodiakiem
we złotawem słońcu takiem..
:) |
duch44 |
2012.11.15; 00:10:12 |
ciekawie napisany wiersz z przekazem dobre środki adekwatne do przekazu generlnie na plus co jeszcze dojrzaly wiersz to się czuje z pomyslem |
HKH |
2012.11.15; 00:03:04 |
+ |
|
|