oddech poezji

oddech poezji kiedy w niebo patrzę wdzięczna jestem ziemi że mogę wyrazić miłość słowem niemym a jednak wciąż wiernym rewersom poezji która żyje we mnie jak oddech bezkresny bo gdy w niebo patrzę jestem władcą świata i na skrzydłach wiary wraz z ptakami latam tam gdzie płuca wiatru napełniają wersy pięknem tego świata i codziennym wierszem to jak pokarm duszy głodnej wciąż od nowa spojrzeń pełnych wzruszeń pisanego słowa wszak nic tak jak ono nie napełnia oczu by oddech poezji móc do końca poczuć . posłuchajmy śpiewu ptaków nim nas burza w dźwięki wchłonie one są podniebnym znakiem tej wolności która płonie w żyłach pełnych uwięzienia w twardej rzeczy tej istoty której postać trudno zmieniać póki życia koło toczysz jesteś tylko cząstką chwili zasłuchanej w śpiewu wolność ptaków które tu zbłądziły aby skrócić nam odległość pozwalają się zachwycać ciszą co przed burzą głaszcze trelem wdzięcznym jak muzyka której teraz słuchasz właśnie hej!

Napisz do autora « poprzedni ( 2870 / 3184) następny » TESSA dodany: 2022-06-26, 12:40:39 typ: inne wyświetleń (208) głosuj (2)

Wojciech M	2022.06.26; 17:52:02
Obydwa mnie zaczarowały Miłego wieczoru

JNaszko	2022.06.26; 14:30:38
Pięknie czujesz Jurek+++++++

andrew	2022.06.26; 13:42:44
Piękne miejsce w Tobie znalazła sobie poezja, jest jej miło i przyjemnie może z tobą podziwiać działo stwórcy, rozważać sens istnienia, przebywać wśród przyrody.... lub gdziekolwiek indziej i z nami się tym dzielisz. Miło jest i nam. Pozdrawiam, + Miłej Niedzieli