|
niewymowne
niewymowne |
stoję pośrodku świata
wpatrzona w lustra oczy
myślą próbując wzlatać
ponad szarości mroku
i czuję nie-odmiennie
globalnych snów ramiona
myślą próbuję pięknieć
nie słyszeć już o wojnach
stoję twardo na miękkim
dywanie traw zielonych
myślom pozwalam pękać
toczyć się w świata strony
by miękką frazą objąć
szkielety twardych kości
myślom pozwalam dotknąć
najczulszych nut miłości
stoję pośrodku świata
jak drzewo wrastam w ziemię
i wdzięczna jestem za to
czego rzec nie ośmielę
zawieszona
co ma począć wiary ułamek
co w błękicie snów się zawiesza
jakie miejsce będzie mu domem
w którym śmiech się nutami kreśli
partyturę tworząc codzienną
za kurtyną teatru dla dwojga
w scenariuszu danym przez miłość
pod tytułem 'pokój i wojna'
przepraszam Rubensa Tołstoja
że tytuł rąbnęłam bezwiednie
może sztuka mała lecz moja
inaczej jej nazwać nie mogę
co począć nic nadto co czyni
niech się barwi tęczą po deszczu
niechaj daje moc odtwórczyni
co się w snów błękicie zawiesza |
|
. |
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Markus55 |
2017.07.03; 18:25:43 |
jak zwykle Teresko nastrojowo u ciebie-dwa ładne wiersze-tym razem wybieram ten drugi-bardziej przypadł mi do gustu-pozdrawiam ciepło |
lucja.haluch |
2017.07.03; 17:42:59 |
Tak zawieszać się w snów błękicie..Pięknie.Plus+
Pozdrawiam i uśmiech podrzucam.. |
bordoblues |
2017.07.03; 13:05:43 |
dobrze, że jak drzewo, masz gdzie wrastać. ja też bym tak chciał, ale u mnie beton i brak metafizyki. pozdrawiam cieplutko :) |
wigor |
2017.07.03; 11:08:15 |
Tą piosenką https://www.youtube.com/watch?v=DWq6X6Yzhrc |
wigor |
2017.07.03; 11:07:32 |
Piękne wiersze. Rewanżuję się piosenką. Pozdrawiam cieplutko ;-) |
joanna53 |
2017.07.03; 07:04:57 |
jestem pełna podziwu,co jeden wiersz to piękniejszy:)
pozdrawiam |
|
|