Niesłusznie minione

Niesłusznie minione Gdzie wieszcz pokrzepiający serca I wódz na swej kasztance. Ułani chcą zagrać wsiadanego. Czekają bagnety, szable, lance. Kiedy znów wyjdzie Mużyckaja Prauda? Kosy naostrzą kosynierzy? Na sygnał czekają zastępy Chłopów, mieszczan i rycerzy. Jest jeszcze proch w ładownicach. Szabel rdza nie przeżarła. Jest dziadka karabin zakopany, Gdyby naszła godzina czarna. Lecz na nic to wszystko! Na zawsze ucichły działa. Ani Kastiuszka, ani Kalinouski Nie wzywają do powstania. Idee zostały wypaczone. Za co walczyć i ginąć nie ma. Wodza wśród nas nie uświadczysz. Prawdziwych przywódców przykryła ziemia. Choroba serc i ducha, Zdusiła naród wspaniały. Znikczemniał, zgnuśniał. Stał się skarlały. Nic już nie powróci. Co było, minęło. Umarło się śmiercią naturalną. Na zawsze zginęło.

Napisz do autora « poprzedni ( 7 / 12) następny » E.H. dodany: 2014-06-01, 23:49:24 typ: inne wyświetleń (282) głosuj (1)

kaja-maja	2014.06.02; 16:20:23
jednym słowem nie ma już takiego wodza jak Piłsudski czy Napoleon nie ma też ludzi bojowych tylko tyłki liżące zguśniał naród zguśniali ludzie są na ostatnim okrążeniu w:):)+