Nieobce...

Nieobce... Codziennie rosły im skrzydła Uśmiechem tkane na krosnach Marzenia skryte w kąciku Chciały się wreszcie wydostać Karmione letnim oddechem Barwione jesiennym słońcem Trzepotały na wietrze Myslaly, że są dorosłe Skrzydła opadły aniołom Zmarznięte skulone blade Nieobojętnie nieobce Spadły na ziemię słabe Nie anielskie to skrzydła Tylko czlowiecze byly W zawierusze złych zdarzeń Pióra swe pogubiły Czy je zdążą pozbierać? Kto o ciepło zawalczy? Żeby ogrzać człowieka Jedno serce wystarczy A.J 22.01.2020

Napisz do autora « poprzedni ( 138 / 151) następny » aga9393 dodany: 2020-01-22, 22:34:07 typ: życie wyświetleń (408) głosuj (240)

Super-Tango	2020.05.01; 21:50:48
Bdb, rytmiczny, poruszający, refleksyjny wiersz+) Pozdrawiam serdecznie

Szymwas	2020.02.10; 14:07:23
Czy je zdążą pozbierać? Kto o ciepło zawalczy? Żeby ogrzać człowieka Jedno serce wystarczy To tak niewiele, a jednocześnie tak bardzo dużo Pozdrawiam

Litawor	2020.01.23; 14:16:49
Podoba mi się Pozdrawiam +

GIRO	2020.01.23; 13:05:19
Hm, gdyby rządziło tylko serce a tych serc jest miliardy na tym świecie było by pewnie o wiele cieplej +

Katarzyna K.	2020.01.23; 10:28:27
+++)))

sylen	2020.01.23; 00:11:33
Wystarczy jedno serduszko. Śliczny wiersz. :) Plus

Witold	2020.01.23; 00:03:51
Bardzo ładnie napisane. +

GeliuszwAtenach	2020.01.22; 23:12:55
Bez skrzydeł łaski Boskiej człowiek spada tudzież uderza o grunt ziemski. ------------------------------------------------------------------------ + od Geliusza.

Wojciech M	2020.01.22; 23:00:35
Pięknie +