|
niebawem zabiją dzwony załobne
niebawem zabiją dzwony załobne |
Pod białym żaglem świat jest smutny.
Raz przygina mi ciernię raz mi ściele kwiat.
Zgaśnie zorza złota mroki legną szare.
I wtedy słońce już zgaśnie dziś.
Przed tronem Boga lękliwie klęknę.
Żadne nie krzewi się życie.
Moja Dusza błądząca po świecie.
Pozostanie pośpiew cichej nadziei.
Dzwony wciąż w moje okno dzwonią.
Z chmur spływa pustka.
Jesiennych łez ulewa.
Me serce ma jałowy smutek.
Boże Kocham cię tylko mój jesteś i mój. |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
|
|