|
Nie muszą być róże
Nie muszą być róże |
Przysyłasz mi róże,
korale darujesz.
Lecz ja już tak dłużej-
że ty tego nie czujesz?
Nie chcę i nie umiem być.
Chcę uśmiechu, chcę śnić.
Kwiaty wciąż nie muszą być,
ja i bez nich mogę żyć.
Dajmy sobie czasu chwilę,
pomyśl, jak ją spędzić mile.
Czytaj z twarzy troski me,
lub poprostu spytaj mnie.
Co mnię dręczy i co kłuje,
co od ciebie oczekuję.
Pogłaszcz ręką włosy moje,
chodźmy na spacer we dwoje.
Nie narzekaj na brak czasu,
że nie znosisz mych grymasów.
Kwiaty, ja uwielbiam szczerze,
jeszcze bardziej, musisz wierzyć,
kocham każdą chwilę z tobą,
każdy z tobą dzień na nowo.
Gdzie nasz wspólny czas,
którego wciąż za mało masz?
On cię ściga i cię goni,
nasza miłość w nim utonie.
Kwiaty zwiędły na mogile,
za chwilami lecą chwile.
Dzisiaj marzy mi się o tym-
nie, nie kwiaty, nie klejnoty.
Szkoda jest mi każdej chwili,
cośmy razem nie spędzili. |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
CROM CRUAC |
2017.09.02; 01:06:49 |
Ta cała Pusiak zaczyna mnie irytować Wchodzi komentuje krytykuje poprawność literacką a zapomina podstawową rzecz że poezja to mowa duszy a nie matematyka Jak taka mądra to niech sama coś napisze a my skomentujemy Pisz pisz i nie przejmuj się Pusiakami Dusza musi przełożyć uczucia na słowo pisane Powodzenia życzę i twórczej weny |
wiewióra |
2017.09.01; 23:40:11 |
szkoda jest mi każdej chwili,
cośmy razem nie spędzili. |
|
|