Nasza mała Monte Verita

Nasza mała Monte Verita nie odchodź proszę w chłód poranka popatrz jak szron rozwiesza sieci a blady księżyc w jasnych gwiazdach ciągle złocistym blaskiem świeci choć śpiew dobiega znad przepaści ty nie odwracaj w okna wzroku i w mych ramionach słodko zaśnij gasząc przerwanych snów niepokój bo już następny dzień nasz wita lekkim uśmiechem progi ściele kwitnąc na rozpostartych szczytach co nigdy nie przestaną bieleć może nim dnia się zrodzą ścieżki pójdziemy w naszych serc poznanie tam gdzie dojrzewa prawdy prześwit wtopiona w nagi skał tych kamień na stromym zboczu całuj wzrokiem nie nie odwracaj w mroki twarzy bym szedł do ciebie pewnym krokiem wśród cieniem skrytych korytarzy wiem,że dojdziemy nim w błękitach zatopią się wierzchołki nieba pomiędzy szczyty Monte Verita tam gdzie wiatr włosy chmur rozwiewa dla miłośników górskich wypraw:)

Napisz do autora « poprzedni ( 314 / 1282) następny » Markus55 dodany: 2014-06-09, 16:59:39 typ: miłość wyświetleń (369) głosuj (6)

kaja-maja	2014.06.09; 21:33:21
powiem pięknie nie tylko w Monte Verita ale też w naszych górach zwłaszcza Babia Góra ma specyficzną kolebkę ale Szwajcaria też piękna w:)+

Marzi	2014.06.09; 17:33:11
i już jest piękniej :) potrafisz oddać nastrój Marku :) +

TESSA	2014.06.09; 17:17:26
widzę że kochasz góry...ja co prawda po nich nie biegam ale tam powstałam...więc kocham je siłą rzeczy:)))