naprzeciw

naprzeciw podążałem za nią po czarnym firnamencie wierzyłem że nauczy mnie latać gdy opadną mgły wzeszedł księżyc krwawy od ran naszych serc Demogorgon pochłonął wszystkie gwiazdy kochać to odsłonić się ze wszystkich stron stała obok mnie ale nie mogłem chwycić jej za rękę przenikaliśmy się we wszystkich przypadkach wszechświata i nie wiem czy Ona była moim najpiękniejszym snem czy ja byłem jej dawnych czasów duchem jej wzrok przeszył mnie na wskroś w miejscach które dopiero powstaną nie mówiąc nic choć jej usta się poruszały rzekła dobranoc nie żegnaj się nadaremno teraz wychodzę w każdą noc ciemną na spotkanie naprzeciw 25.01.2020

Napisz do autora « poprzedni ( 6 / 33) następny » Arrakis dodany: 2020-04-04, 19:08:35 typ: tęsknota wyświetleń (121) głosuj (2)

Arrakis	2020.04.05; 18:17:51
Dziękuję wszystkim za miłe słowa Są dla mnie dużo cenniejsze niż plusiki bez adnotacji, zresztą gwiazdki to cudownie wyglądają w bezchmurną lipcową noc może będzie można już swobodnie wychodzić .... @Wojciech M to też moja ulubiona książka a Litanię Bene Gesserit jestem w stanie wyrecytować wybudzony z najgłębszego snu w środku nocy ;) pozdrawiam

Wojciech M	2020.04.04; 19:17:25
Piękny wiersz miłosny z nutą fantastyki + Masz nik z mojej ulubionej książki.

lucja.haluch	2020.04.04; 19:11:23
A gdy księżyc zasrebrzy,,, wyjdzie i poda rękę...Plus+ Pozdrawiam cieplutko...