Na pocieszenia nieba i kilka gałązek bzu

Na pocieszenia nieba i kilka gałązek bzu Zygmunt Jan Prusiński NA POCIESZENIE NIEBA I KILKA GAŁĄZEK BZU Augustynie Więckowskiej Przy mnie bądź bezpieczna. Nauczę cię jak przejść przez rzekę, jak zrywać pokrzywy by się nie poparzyć. Pójdziemy w Góry Świętokrzyskie. Tam jeździłem na wakacje – poznałem ptaki i wędrowne zwierzęta w lesie. Zaśpiewam Augustyno „Świat pod powieką”, napisałem tę balladę w Wiedniu o Krystynie. Może i o tobie napiszę piosenkę? Otwórz w piątek okno w sypialni, stanę pod balkonem jak to czynił Cyrano de Bergerac dla swojej Roksany. Deklamował jej miłosne sonety. - Rozpierał w niej wrażliwy wybuch pośród migotliwych gwiazd i księżyca. W tej przyciszonej nocy zostaniesz szczęśliwa - płynąc na łódce jak we śnie. 25.08.2010 – Ustka Środa 22:27 Wiersz z książki "W krainie cieni" autor ZJP https://m.salon24.pl/0f3ca8b063be9951e150fcdb02f43aa5,750,0,0,0.jpg Muza https://scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/552453_454815571235798_2025912839_n.jpg?_nc_cat=106&_nc_ht=scontent-waw1-1.xx&oh=d1a003214749b461f92d5486a69e76b8&oe=5C778B00

Napisz do autora « poprzedni ( 1208 / 2716) następny » zygpru1948 dodany: 2018-11-29, 05:14:55 typ: życie wyświetleń (231) głosuj (66)

kaja-maja	2018.11.29; 07:05:12
nawet na boso w:)

fenixferrum	2018.11.29; 06:35:24
Pięknie Panie Zygmuncie , delikatnie ...

zygpru1948	2018.11.29; 05:31:16
Margot Bene z Avinion - krytyk literacki i felietonistka, zawsze czeka na mój Erotyk ! https://scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/44205235_2226428734096335_557615724298764288_n.jpg?_nc_cat=102&_nc_ht=scontent-waw1-1.xx&oh=43ff2b428b03422bf700ed752c1481c1&oe=5C70C6C0

zygpru1948	2018.11.29; 05:25:06
W KRAINIE CIENI - Część III Dział: Kultura, Temat: Literatura Zygmunt Jan Prusiński ROZGRZEWAM WSZYSTKIE WAŻNE NUTY https://www.salon24.pl/u/korespondentwojenny/912262,w-krainie-cieni-czesc-iii

zygpru1948

2018.11.29; 05:23:47

Zygmunt Jan Prusiński POEMAT O ŚMIERCI Kiedyś na Emigracji napisałem wiersz pt. "Poemat o śmierci": Niewiele już sensu zdobię czasami pryzmat światła chwilową jałmużną wiersza. Rzadko udaje mi się napisać dobry wiersz, najczęściej przerywam... - I dalszych strof już nie pamiętam, niestety. Wiersz "Poemat o śmierci" powstał autentycznie z autopsji i doświadczeń. W Wiedniu przez 7 lat byłem i żyłem jedną z najbardziej urokliwych Polek, Krystyną Amon. Krystyna pochodziła z Elbląga. Wyjechała do Wiednia wraz z synem Adamem. Nie mieliśmy ślubu, ale razem przez tę przyjaźń i miłość zjechaliśmy sporo po Europie. Krystyna zaszła ze mną w ciążę. Jakoś nie chciała urodzić mojego dziecka. Pojechała z Wiednia do Wrocławia je usunąć. Była umówiona z lekarzem - rzeźnikiem! Ale najpierw ją odprowadziłem na pociąg "Szopena" na Sudbanhof, południowy dworzec, tak, odprowadziłem Krystynę, żeby następnego dnia zabiła moje - nasze dziecko! Kiedy pociąg ruszył, ja płacząc (tak jak płacze mężczyzna), napisałem ten wiersz, "Poemat o śmierci": Niewiele już sensu zdobię czasami pryzmat światła chwilową jałmużną wiersza... _____***_____ Krystyna Amon, moja kobieta z Wiednia była pięknością w stolicy Straussa i Falco. Szatynka ze znaku "Skorpion", żyłem z nią 7 lat. Poznaliśmy się w "Domu Polskim". W moim dotychczasowym życiu, była to kobieta wielce mi oddana, ale pozostał we mnie ciężar utraty dzieci - bliźniaków, chłopca i dziewczynki. Krystyna pojechała do Wrocławia. Do rzeźnika, tak do rzeźnika, nie do lekarza. Okazało się w czasie tego zabiegu, że były dwa zarodki. Ani w jej rodzinie ani w mojej rodzinie nikt nie miał bliźniaków. Po kilku latach Krystyna rzekła do mnie: "Żałuję że usunęłam ciążę"! Ale wszystko było już między nami za późno. Związek powolutku się kruszył. Powstał za to wiersz pt. "Poemat o śmierci": Niewiele już sensu zdobię czasami pryzmat światła chwilową jałmużną wiersza... Są mężczyźni, którzy te zbrodnie kobiet nie zapominają. I ja do nich się zaliczam. Wiersz ten zrobił na Emigracji karierę. Zostałem zaproszony do Hamburga na Spotkanie Autorskie zorganizowane przez tamtejszych polskich emigrantów. Głównym gospodarzem był Ryszard Wojtyła, aktor i reżyser. Mieli swój Klub - kawiarnię i tam odbył się mój Wieczór z Polakami z Hamburga i okolic. Sala wypełniona. Kilkadziesiąt osób słuchało moich wierszy i moich piosenek przy akompaniamencie gitary. Kiedy skończyłem, podeszła kobieta z dwojgiem dzieci i tak rzecze do mnie: " - Czy pan to przeżył osobiście"? chodziło jej o wiersz "Poemat o śmierci". Odpowiedziałem: - Tak. Widziałem w tej kobiecie łzy. - Jaka musiała być wrażliwą kobietą, że potrafiła odebrać ten mój czarny dramat. - Bliźniaków nie mam. Pozostał wiersz. Na dodatek w strzępach, prawdziwy, jak moje życie. Bo poetom prawdziwym jakoś im życie nie wychodzi. Trafiają nie na kobietę a na beton! Niewiele już sensu zdobię czasami pryzmat światła chwilową jałmużną wiersza... Ustka. 20-21 Maja 2010 r.