|
My.
My. |
Dotykiem wsłuchany,
w Twoje mądre słowa,
gdzieś obok,
a cały czas drżę...
Nie dany nam czas,
a trwamy w pragnieniu,
tak wiernie,
w niewiernosci życia...
Dłonią,
uniesieniem,
zadrapaną samotnoscią,
My... |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
jogun |
2020.01.25; 03:45:44 |
Zadrapana samotność... urzekła mnie ta metafora... jest głęboka i przejmująca... a przy tym wyraża jakiś ból fizyczny i psychiczny... wow... ;-) |
lucja.haluch |
2020.01.24; 23:52:08 |
..zadrapana samotnością...Plus+
Pozdrawiam... |
ikcesok |
2020.01.24; 23:33:47 |
Ciekawe... dałeś do myślenia + pozdrawiam |
Witold |
2020.01.24; 22:37:21 |
Dobre. + |
kosta.woj |
2020.01.24; 22:29:29 |
tak opuszczeni
trwamy na tej ziemi
co obiecana miała być
a tu tylko jedno z żyć
co nam się nie wiem jak dostało
pragnień tyle a życia tak mało
gdy dorwiesz tobie przeznaczoną chwile
trwasz nad nią jak zauroczony o ile
Pan przeznaczył ci
lata czy kilka dni
bo powiedziawszy prawdę chwila
życiem
stoi a życie oddać chcesz za chwilę
z nią
pozdrawiam serdecznie |
|
|