Mroczna i cicha

Mroczna i cicha (Niespokojny Dziennik) Zygmunt Jan Prusiński MROCZNA I CICHA Po pogrzebie Mamy czterdzieści trzy dni temu nie wiem o czym pisać – dzisiaj odbieram kobietę mego życia Margot przyjeżdża do Ustki po dłuższym czasie nieobecności (niech żyje Miłość)! A na mojej Prowincji nie ma już dancingów to ta nowa cywilizacja podana mieszkańcom i gościom odwiedzających że tańce się nie liczą Polska to nie Urugwaj - tam wszędzie ludzie bawią się i ci biedniejsi kto to wymyślił chciałoby się zapytać (tych polskich szeryfów) niech was szlag trafi - beznadzieja i dupiastwo! A tak to siedzę w domu jestem klasycznym domatorem czuję się bezpieczny - czytam i piszę te moje książki. (Dwa konie stały pod lasem, jakby miały skrzydła - z oddali tyle, co moje oczy widziały szła kobieta w czarnej sukience, a wokół jej szyi szal czerwony owinięty - pomachała do mnie ręką). I tak się ścierają te wiersze jak powyższy fragment pomiędzy zawsze pomiędzy mrocznią a ciszą. Przyjdzie Maj pójdę na łąki motyle malować. 07.04.2023 - Ustka Piątek 7:57 Wiersz z książki "Dzwon w pieśni"

Napisz do autora « poprzedni ( 2610 / 2716) następny » zygpru1948 dodany: 2023-04-11, 08:26:16 typ: przyroda wyświetleń (163) głosuj (60)