|
Mozaika
Mozaika |
W milczeniu głuchych ścian
Trzymam rozbite serce
I patrzę może da
Poskładać się naprędce?
Ktoś, kto je kiedyś miał
zostawił je na chłodzie
Nie anioł ani drań
Po prostu zwykły człowiek.
Zbyt wiele ważnych spraw
By dbać o cudze serce
Wypuścił więc je z rąk
Rozpadło się w rozterce.
Zebrałam te okruchy
Sprawdzę czy nie brakuje
Tego, który to sprawia
Że serce jeszcze czuje. |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Siostrzyczka |
2011.11.14; 16:49:18 |
:)
słowa mówią za siebie :) |
Bezsenność |
2011.11.14; 14:58:19 |
Wspaniały wiersz. Tym co piszesz potrafisz stworzyć wspaniały nastrój chwili.+ |
rekrut |
2011.11.14; 13:07:24 |
zupełnie przyjemny wiersz AnnoD, podoba się, + |
kaja-maja |
2011.11.14; 07:19:33 |
ciekawie...
mozajka serca jest jak witraż
ma chlody i ciepło
połączyć to co kto sprawia...w:)+ |
|
|