Morze i ty i kilka szczegółów

Morze i ty i kilka szczegółów Zygmunt Jan Prusiński Morze i ty i kilka szczegółów Wystarczy tam być spojrzeć łagodnie a z pieśni morza wyłania się przestrzeń i wtórujesz obezwładniona by na tej jednej granicy nie ograniczyć uśmiechu do mewy. Staranna jesteś i ślad twój zostaje na plaży fotograf zainteresowany robi zdjęcia jako dokument że stopy twe na piasku zostaną wystarczy wrócić ponownie w to samo miejsce. Słyszałaś wszystko i wyznanie ukochanego w darze głębokiego wzruszenia kiedy ci mówił głośno o miłości z jego strony a ty jak ta rozszalała fala uwiodłaś wszystko... Więc tańcz dziewczyno wydmy cię znają od zeszłego roku w tym samym czasie twój Maj obłokami cię tuli i pyta o względy wiekuiste by wchłonąć radość na zapas tych chwil zapamiętanych. Czy jesteś szczęśliwa - pyta morze w wierszu ? 21.5.2013 - Ustka Wtorek 14:00 Wiersz z książki „Romans Polski” Muza Ewa Prusińska – Bednarz https://s30.flog.pl/media/foto/14008213_po-to-jestes-kobieta-by-rozbierac-z-ciebie-akcenty-wieloznacznosc-pocalunkow-ma-odcien-i-kod-przymierza--zygmunt-jan-prusinski.jpg Autor ZJP https://m.salon24.pl/90be1e2ff958e28cfe827f711530fcba,860,0,0,0.jpg

Napisz do autora « poprzedni ( 2319 / 2716) następny » zygpru1948 dodany: 2022-06-05, 06:45:45 typ: przyroda wyświetleń (203) głosuj (58)

zygpru1948

2022.06.05; 07:18:55

RÓŻOWE KAMIENIE - część pierwsza Dział: Kultura Temat: Literatura Książka „Różowe kamienie” - napisana dla Ewy Jolanty Kolasińskiej - Bednarz... https://www.salon24.pl/u/korespondentwojenny/1231490,rozowe-kamienie-czesc-i Zygmunt Jan Prusiński DZIEŃ POCAŁUNKU Złudzenia plączą się kobieta uczy mnie jakim być mężczyzną. Staram się jak cichy pomnik spełniać te zachcianki w nieparzystej mgle. O świcie wybiega z domu by w kryształowym sadzie poszaleć po argentyńsku. Zagryza czerwone jabłko zostają ślady zębów - raz mnie ugryzła w wargę. Taka jest miłość - czasem ponosi ją jak flaga kapryśna rozpostarta na błękicie. Mężczyzna musi wytrzymać kaprysy kobiety w nocy - wtedy grają bębny z Konga. autor ZJP https://m.salon24.pl/303ced430d62732ad75cb6dba42d45d1,860,0,0,0.jpg

zygpru1948

2022.06.05; 07:15:42

Most zagubienia - Małgorzata Hillar Bała się zwiędłego liścia ciszy bezwładnego skrzydła nudy martwej muszli pustki Lękała się łoskotu obcych kroków twardych kamieni oczu jedwabnej skóry bezmyślności Drżała przed ołowianym dzwonem samotnych godzin przed szarym mostem zagubienia przed czarną studnią bezradności Czekała na uśmiech po którym mogłaby przejść na drugi brzeg gdzie jest ciepło i kwitnie tatarak Małgorzata Hillar

zygpru1948	2022.06.05; 07:13:09
Sen o wrzosie - Małgorzata Hillar Szliśmy przez wrzosy oplątane babim latem Byliśmy bardzo młodzi trzymaliśmy się za ręce On mówił że mnie kocha Dnia jednego kiedy przekwitał wrzos zabił się We śnie często idę z nim przez wrzosy Trzymamy się za ręce babie lato oplątuje nam twarze Wiesz mówię miałam taki zły sen śniło mi się że nie żyjesz Małgorzata Hillar

zygpru1948	2022.06.05; 07:12:20
Boję się - Małgorzata Hillar Płynę w białej łódce twoich ramion przez głęboką ciemność Rozczesujesz mi włosy palcami Przez okno wchodzą granatowe fale nocy Płynę w twoich ramionach samotna Wiem powinnam wreszcie odejść Lecz wciąż się boję że utonę sama w granatowych falach nocy albo w białych falach dnia. Małgorzata Hillar

zygpru1948	2022.06.05; 07:11:34
Nieśmiałość - Małgorzata Hillar Na dźwięk zimnego głosu oczy przestraszone świerszcze chowają się w szparach podłogi albo w pudełeczkach powiek Dłonie latają w powietrzu jak płochliwe jemiołuszki Wśród obcych spojrzeń słowa nieporadne gołe szczeniaki I żadne antybiotyki tylko ciepły klimat głosu miękkiego jak żółty puch małych kurcząt Małgorzata Hillar

zygpru1948

2022.06.05; 07:09:50

Zygmunt Jan Prusiński- niezależny publicysta POTYCZKI W ŚWIECIE LITERACKIM NA EMIGRACJI Dzisiaj, 4 Stycznia 2006 roku pierwszy raz otworzyłem witrynę w internecie pisma chicagowskiego "Świecie nasz" nr 1/22/2006. Jeszcze nie przejrzałem do końca, dopiero jestem na literackim podwórku... w kawiarence. Ale ujrzałem na nim (lub w nim) fotografię i recenzję pt. "Złodziej czereśni". Adam Lizakowski, przyjaciel, z którym się nigdy nie widziałem, (na żywo). Nie wiem, jak on moją (poezję) rozumie, czy w ogóle rozumie, oto jest pytanie, ale kiedy przesłał mi swój tomik poezji "Złodzieje czereśni" do Wiednia, ja nie miałem żadnych oporów, że Adam nim nie jest. To jest POETA ! Oto mała historia z człowiekiem, z którym tylko łączyła mnie... poezja i listy. Listy z Wiednia do San Francisco, później do Chicago - jak się Adam przeprowadził - i z powrotem, z Ameryki do Austrii. Był to pomost przyjaźni... Ale najpierw mała historia. Polska, Warszawa, wielki poeta Tadeusz Nowak, nazywałem go i nadal nazywam, (Królem polskich psalmów) prowadził w "Tygodniku Kulturalnym" dział literacki. W roku 1981, ja opuszczam kraj udając się autokarem do Austrii i, uciekam z wycieczki do Obozu dla UchodĽców w Traiskirchen, a też w innym czasie w tym samym roku czyni to Adam. Ale na pamiątkę mamy w jednej rubryce literackiej obok siebie w tymże "Tygodniku Kulturalnym" wiersze ! - Dziękuję Ci Tadeuszu Nowaku; może mnie słyszysz ? - Już za to należało Ci się niebo, na pewno jesteś w Nim... W Wiedniu organizuję środowisko literackie, pod nazwą Korespondencyjny Klub Pisarzy Polskich "Metafora" i Polskie Centrum Haiku. Jako inicjator, pomysłodawca, organizator rozszerzam to działanie wprowadzając (pierwszy raz w historii życia polonijnego i emigracyjnego w Austrii): "Wiedeńską Nagrodę Literacką" im. Marka Hłaski. Choć odbyły się tylko dwie edycje tego międzynarodowego konkursu na prozę i poezję, to przypomnę ilość uczestniczących: I edycja - 882 autorów, II edycja - 1074 autorów ! Naprawdę przestraszyliśmy się, bo w ostatnim konkursie otrzymaliśmy blisko 1150 opowiadań, w warunkach konkursowych do 30 stron, a w dziale poezji było ponad 10 tysięcy wierszy! Nagradzaliśmy według podanych warunków protokólarnych, za zestaw od pięciu do dziesięciu wierszy. Był to ogrom pracy. To wręcz stała się; instytucja. A w jury były tylko trzy osoby! To czyniło się społecznie. Jako przewodniczący tego przedsięwzięcia, nie wiedziałem tylko o tym, że Patron jakim był Marek Hłasko osiągnie taki literacki sukces. To są rekordy świata nie tylko w języku polskim nie do pobicia. Zaznaczam że nie miałem żadnych sponsorów, pomocy finansowej z zewnątrz. To czyniłem ze swoich skromnych zasobów finansowych, z prywatnej kieszeni, oszukując i okradając rodzinny budżet domowy. Przez to między innymi rozwiodła się moja emigracyjna żona. Ale dla mnie POEZJA w życiu jest najważniejsza. To jest mój narkotyk, takowy, chyba tak. W tym całym przedsięwzięciu - przecież nie był to mój "prywatny" konkurs, nie pomogły mi żadne instytucje polonijne i krajowe. Nie pomogła mi Ewa Lipska - poetka ! - którą doceniam ale tylko w wierszach. A była wicedyrektorem Instytutu Polskiego na Am Gestade 7a przy "Schwedenplaz". Nie pomógł mi - o ironio! - pisarz literatury faktu, sam ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Austrii, Bartoszewski Władysław, mogę do tego towarzystwa dodać jego małżonkę Zofię Bartoszewską, byłą dyrektorkę wydawnictwa PIW w Warszawie. Zatem pytanie: o co w ogóle chodziło w naszym ciasnym świecie ? Kto miał dbać o to, byśmy się nie wstydzili (pustego odejścia), zostawiając to co nie powinniśmy, polską literaturę na Obczyźnie, w zapomnieniu. Jakim wielkim dramatem narodowym było opuszczenie Witolda Gombrowicza czy Marka Hłaski, jak i wielu innych. Setki, tysiące instytucji i najprzeróżniejsze firmy istniały, ale jakoś ten pisarz, ten poeta był lekceważony. Może w ogóle nie byli emigracji potrzebni. Widocznie "polska literatura" i jej twórcy,. to dla wymienionych obca sprawa. A może to ja byłem dla nich obcy... Tu nie chodziło o mnie. Choć napisałem kilkaset tekstów przez 13 lat pobytu tam, to nie wydałem w Austrii żadnej książki. Jedynie w Monachium u Ryszarda Antoniego Hajczuka, który wtedy prowadził Niezależny Związek Pisarzy Polskich "Feniks". Wydał mi dwa zeszyty poetyckie: "Słowo" i "Oaza Polska", w niskim nakładzie. Jakby dla dokumentu, że byłem emigrantem politycznym. Takie też były czasy na poezję zaangażowaną. Pierwszą edycję w poezji wygrał Adam Lizakowski z San Francisco, wtenczas tam mieszkał. Drugą edycję wygrał Dariusz Muszer z Berlina. Co do "Wiedeńskiej Nagrody Literackiej" im. Marka Hłaski, to pierwszym i ostatnim laureatem ostał się właśnie Adam Lizakowski za tomik wierszy "Złodzieje czereśni"! Muszę przyznać, że pierwszy raz opracowałem w formie recenzji, choć prędzej wyglądało to na esej. Adam, duchowo zdopingował mnie... Pod tym samym tytułem, najpierw opublikował lubelski kwartalnik literacki "Akcent" /nr 1 - 1992/. Był to mój debiut w roli krytyka. Niedługo potem też w Lublinie w kwartalniku "Kresy", aczkolwiek redakcja wydrukowała większy jego fragment. Adam postarał się opublikować tę recenzję w Chicago, nie pamiętam, czy w "Gazecie Związkowej" czy w dzienniku "Zgoda". I w takiej oto zgodzie, chcę zakończyć tę intelektualną przygodę, tę poetycką przygodę z Adamem Lizakowskim. Z poetą nr 1 w USA, w świecie polskiej emigracji. Ustka. 4.01.2006. Artykuł opublikowany w gazecie prawnej: "Afery prawa a bezprawie"...