Moje muzy Mona Lisy starzeją się...

Moje muzy Mona Lisy starzeją się... Zygmunt Jan Prusiński MOJE MUZY MONA LISY STARZEJĄ SIĘ... Motto: "Nasze muzy się starzeją" - Bogdan Świecimski - Nie zgadzam się bym mijał je ukryte przez nadanie wolnej przestrzeni a jednak już nie te z lat siedemdziesiątych dziś tyle mają tych jesieni - w większości niespełnione dziewice których nie miałem za młodu kto żałuje niech ma racje oglądam galerię zdjęć każda jakby inna - inaczej stłoczona w bieli znaku opatrzona cieniem zapomnienia a przecież były zgrabne i ponętne by nimi nie gardzić - (tylko słodzić to życie w PRL siedem razy w tygodniu) podziwiać ciało nagie wobec metafor szelestnie tulić rano - pisać listy w drodze jam twój sługa miłości oddany - ach te żywe spotkania bądź przy mnie szczególnie w nocy tul się do mnie nakładaj swoje uda na moje nogi czuj mnie całkowicie nago - śpij ze mną też zupełnie nago - pragnę pieścić i kochać moja dziewczyno. - Pieść go on na to czeka samotny... 4.09.2021 – Ustka Sobota 12:13 Wiersz z książki „Ułamać opłatek miłości” Muza https://static.jpg.pl/static/photos/629/629862/a82b01c29687b4566d2ff45ab624c3e2_normal.jpg Autor ZJP https://m.salon24.pl/bbecd445cbf5b8cfa8cb558b2f1b53e0,860,0,0,0.jpg

Napisz do autora « poprzedni ( 2119 / 2716) następny » zygpru1948 dodany: 2021-11-05, 01:44:15 typ: przyroda wyświetleń (142) głosuj (56)

kapeluszowy wiatr	2021.11.05; 15:02:29
Do zamyślenia! ERrotyczny! Fajny.

zygpru1948

2021.11.05; 03:38:01

Zygmunt Jan Prusiński TE DNI, TE ROBAKI, TE KACZEŃCE (Do frazy: Nie rozbieraj się Brygida teraz...) Nie rozbieraj się Brygida teraz, zobacz jest cisza; czy ty wiesz co znaczy cisza w Polsce? – Nie rozbieraj się Brygida teraz... Poeci, malarze, i jeszcze inni tam, wybiegli jak latawce, bo ognisko gniewu zostało zapisane – czy namalowane zostało tego nie wiem, ostatni raz pędzelek miałem w szkole podstawowej. Nie rozbieraj się Brygida teraz... W skorupce jajka po świętach płyną słowa życzeń; czy są szczere to nie wiem, często mechanicznie wyrzucamy o tak, by było przyjemnie, w samo centrum znikającej kropki nad i. – Nie rozbieraj się Brygida teraz... Na ulicy Małej stary kot leży zabity, obok plama krwi, pobiegłem po aparat i zrobiłem zdjęcie na pamiątkę że był taki dzień, poniedziałek w marcu, roztapiają się drobne śniegi – białe polanki. Nie rozbieraj się Brygida teraz... W kościołach dobitnie wiedzą, są dwie Polski, ja wybrałem tę właściwą która jest biedna w ludziach - aczkolwiek w nich „polskość” jest dosadna, jak czarna ziemia na uboczu w zaspanych lasach. Nie rozbieraj się Brygida teraz. Wiesz co, hiperestezja we mnie płynie, łamią się akcenty w kilku biegunach, a ścisłe zakręty prowadzą do ślepych uliczek gdzie nawet echo nie wraca, jednak słyszę krzyk dzieci, słyszę krzyk drzew... Nie rozbieraj się Brygida teraz. Wzorce rozpadają się – kamienie wydają dźwięki, w samo południe przyjdzie Pan Bóg i rozdzieli niezgody małżeńskie, zaszumią kaczeńce w obudzonych stawach, a robaki pójdą na wojnę; tylko my jacyś niedomalowani płyniemy na samym końcu na cieniutkiej korze z sosny, że niby przepłyniemy ten zimny wodospad w nas. 28.03.2008 - Ustka

zygpru1948

2021.11.05; 01:52:07

Autor Zygmunt pisze do czytelniczki Danuty... Za dużo jest ingerencji ze strony Jolanty Bednarz! Ja nie mogę tworzyć pod pręgierzem. To jest absolutnie nie do przyjęcia! Nie zgadzam się z tym... To mnie obezwładnia, kurczy mój umysł. Przecież ja nie chcę niczego niszczyć, kocham ją i ona kocha mnie. Ale nie znaczy to żebym ja zastanawiał się nad każdym Słowem, czy czasem źle nie napisałem. To jest totalny absurd! Przecież ja dążę do Szczęścia a nie do jego burzenia. Zygmunt Jan Prusiński ZA WIERSZ ZOSTAŁEM UKARANY Mam taką kobietę co za wiersze się kłóci nawet zamyka drzwi od domu. Czy to są gry - czy nie pojmuje moich wierszy pisanych dla niej? Miałem tysiąc kobiet w książkach i żadna nie igrała tak ze mną... Moje wiersze płyną otchłanią przestrzeń jest nieosiągalna. Czy poetę można karać że pisze wiersze w tej epoce? Mam taką kobietę co za wiersze się kłóci nawet zamyka drzwi od domu. 3.6.2013 - Ustka Poniedziałek 10:52 Wiersz z książki "Córka Wiatru"

zygpru1948

2021.11.05; 01:49:14

Informacja dla Czytelników ! Wiersz "Kusząca wiedza" jest ostatnim wierszem do książki CÓRKA WIATRU. Powiem szczerze jako jej autor, nie lubię tej książki. Pisałem ją z bólami. Nie chodzi o treść, i tak nadam korektę, może poprawię co nie co, aczkolwiek nigdy już nie będę dedykował nikomu żadnej książki. Onegdaj jak rozpoczynałem cykl, wtedy byłem pewny że czynię człowiekowi - w tym przypadku kobiecie, zupełnie inny świat. I czułem się dobrze w tej roli. Byłem do bólu uczciwym twórcą, że poświęcam coś ważnego dla kobiety. Niestety, bohaterka wierszy nie umiała tego docenić. Dlatego doświadczając te podejrzenia nastąpił we mnie uraz psychiczny. Tak. Nie wolno kobiecie dawać uczuć i zaangażowania, bo zaraz to wykorzysta. Piszę, to znaczy zaraz napiszę wiersz pt. "Nieznajoma z piaskowych wydm" do nowej książki PĘKNIĘTY ORZECH... Dlaczego "nieznajoma", bom myślał że ja ją dobrze znam. A jednak żeby poznać człowieka od środka to trzeba i 200 lat go poznawać. A że człowiek tyle lat nie żyje to powstają dziwne nieporozumienia. Tylko kto ma na to czas to intrygi buduje. Niestety, ja czasu nie mam. Ja wolę swój czas poświęcić i w bibliotekach i pisaniem się zajmować. To taka potrzeba. Zwie się to "misją" - każdy człowiek powinien swoją Misję realizować. - Czy mam taką szansę dzisiaj? Pozdrawiam Zygmunt Jan Prusiński - Sowiński Ustka. 6 Czerwca 2012 r. Czwartek 9:59