|
Modlitwa XLIV
Modlitwa XLIV |
nie umiem się modlić mój Boże
choć mnie Uczyłeś... Pamiętam
dziś jednak chłód w sercu noszę
szat różnobarwność przywdziewam...
dziś biją się o mą suknię
los o nią drwiący rzucają
zaś moje serce rozdarte
w ziemi nieznanej chowają
krzyżuję z nimi spojrzenie
a ramion wyciągnąć nie umiem
skurczony do świata rozmiarów
wciąż Twoich słów nie rozumiem
tak trwam zawieszony w nicości
zbyt kruchy donikąd uciekam
gdy gra ze mną świat w moje kości
i żyjąc wśród ludzi...
Umieram |
|
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
 niteczka |
2018.04.06; 00:26:27 |
Oj ... Ale smutaśnie
Końcówka aż przeszywa
Ale piękny wiersz
Pozdrawiam :) |
| Stan21 |
2018.04.05; 20:20:27 |
| Dość zagadkowa modlitwa. pozdrawiam. + |
| stokrotka55 |
2018.04.05; 19:15:17 |
| bardzo na tak; jeżeli mogę, pewien kaznodzieja mi powiedział - nie umiesz się modlić, a rozmawiać? to rozmawiaj lub po prostu mów jak do znajomego; pomogło :) + pozdrawiam |
| sylen |
2018.04.05; 17:21:07 |
| I ja miewam takie myśli, kiedy wszystko mi się wali, bądź nie udaje, ale wiem, że wiara skruszy wszelkie niepowodzenia i zawsze może być już tylko lepiej. Super wiersz. :) Plus |
| Szymwas |
2018.04.05; 16:36:52 |
| Podlasianin. Trafiłeś w sedno. Nie do ludzi do odezwa, to pewien postulat, do zagubionego człowieka potrzebującego zmian. Czuję się zrozumiany |
| Podlasianin |
2018.04.05; 16:30:58 |
| Nieco tajemnicza ta modlitwa. Modlącym się, może być zagubiony człowiek, ale też można domyślać się osoby Chrystusa. Pozdrawiam + |
| lucja.haluch |
2018.04.05; 15:46:32 |
Brak życzliwych ludzi, niewiara w dobro..a przecież tak nie jest..
pokochać siebie i innych i modlić się po swojemu..Plus+
Pozdrawiam serdecznie.. |
|
|
(422)