|
Młodzi gniewni, rozżaleni, rozgoryczeni
Młodzi gniewni, rozżaleni, rozgoryczeni |
Oto grzmiąca armia - młodzi gniewni, rozżaleni, rozgoryczeni
Popchnięci przez karuzelę losu w partyzantkę, poezję, płaczące wściekłością elaboraty, modlitwę do nadziei zwanej lepszym, rozboje, co obracają niepozorny błogostan w apatię i wszystkie ubóstwo
Idą z głowami uparcie wbitymi w ziemię, z zapisanym w mózgu wersami o pożądaniu piękna miłości, lęku nienawiści i poszukiwaniu antidotum, który uleczy tak wielki weltschmerz
Depresja, alkohol i narkotyki to nowa era dekadentów, zwanymi młodymi gniewnymi, rozżalonymi, rozgoryczonymi
Gdzie jest niebo zwane spokojem?
Gdzie są ci, co są barwami, tworzącymi świętą miłość?
Dlaczego prawdziwy śmiech zmieniamy w pozory epikureizmu? |
|
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
 jacksg1 |
2016.01.04; 23:47:02 |
| Wiersz naprawdę na poziomie, powinien się ukazać na większym forum, niż ta strona, ale to moje osobiste zdanie. + |
| TESSA |
2016.01.04; 22:59:12 |
| bo świat zaczyna zjadać swój ogon. bo siła komercji powaliła romantyzm. bo tak / pozornie / łatwiej, bo...lecz kto myśli, kto czuje, kto kocha, potrafi zobaczyć tęczę nawet w pochmurny dzień. coraz mniej epikurejczyków, a coraz więcej sybarytów powoduje śmierć prostego życia. za to wielcy tego świata fundują nam darmową biedę, trudno wtedy się uśmiechać. |
| szogunka |
2016.01.04; 22:51:06 |
| Jestem pod wrażeniem. Doskonały tekst. Daje do myślenia, jest taki prawdziwy. |
|
|
(420)