Miasto grzechu

Miasto grzechu Zygmunt Jan Prusiński MIASTO GRZECHU Wątpię w przyszłość tego miasta jest zimne w całej otoczce niesprawiedliwości jakbym słyszał tylko jąkania i bezduszność. Mój blues pisany i niepisany to co za mną i przede mną wyciera skórę że jesteśmy niewolnikami. To że mamy domy i samochody nic nie świadczy o szczęśliwości – zgarbaciały czas wyprzedza anonimowość powszechną uśmiech blady i jakieś swędzenie. Nie czarujmy się w tej suchej epoce nic po nas nie zostanie nawet testament jest krótki albo wcale go nie ma - bo co w ogóle moi bohaterzy wierszy mają - tylko wiersze. 17.12.2022 – Ustka Sobota 05:09 Wiersz z książki "Skrzydlaty blues"

Napisz do autora « poprzedni ( 2515 / 2716) następny » zygpru1948 dodany: 2022-12-23, 00:00:59 typ: przyroda wyświetleń (162) głosuj (62)

zygpru1948

2022.12.23; 00:04:52

Zdzisław Antolski – Erotyki z pamiętnika 29 listopada 2022 https://pisarze.pl/wp-content/uploads/2022/11/Z-pamietnika-muzy.jpg Marek Król w swojej twórczości poetyckiej często posługuje się wspomnieniem. Zazwyczaj jest to powrót do krainy dzieciństwa i młodości – do polskiej wsi. Autor przywołuje piękne widoki, zapachy i rozmowy. Wraz z upływem czasu ta kraina staje się sacrum. Oczywiście, najważniejsza jest w tej ojczyźnie słów – Miłość. Często cię wspominam pachniesz żywicą i wiatrem jak tymianek i szafran anioł i diabeł wymoszczona winnym gronem naszą mszę w katedrze przysięgę na amen (…) (krople życia) Najpiękniejszym wierszem w tym tomiku, który zapadł głęboko w moim sercu i pamięci jest utwór pt. „żniwa”. Opisuje w nim poeta jedno z najważniejszych wydarzeń na wsi, połączenie ciężkiej pracy wraz ze wzruszeniem i radością. Jest to równocześnie pochwałą młodości, siły i wysiłku.

zygpru1948

2022.12.23; 00:02:41

Rano zza miedzy głośne szczęść boże daj boże w blasku słońca blask kosy osełka w kieszeni chusteczka na głowie potem ja przychodziłem robiłem powrósła pod twoim okiem wiązałem pierwsze snopki stawiałem dziesiątki z daszkiem zapach nieba i chabrów kwiecia polnego a w domu mleko prosto od krowy chleb łamany maczany w miodzie taką ucztę pamiętam do dziś na progu domu i matki troskliwy głos daj kubek doleję ci mleka wśród zapachów i muzyki raju a anioł to mama ptaki świerszcze i żaby wieczorem księżyc żniwiarzy świetliki wróć się święta młodości Wchodzimy teraz w sferę erotyki poetyckiej. W wierszu pt. „arcydzieło” poeta w miłosnym zapale traktuje kobietę jak „uległe tworzywo”. Nie jest to nowa propozycja słyszeliśmy już o malarzu, który zakochał się w kobiecie ze swojego obrazu, o kamiennej rzeźbie, która ożyła po dotknięciu zakochanej kobiety. Natomiast Marek Król jako poeta i mężczyzna, dzięki uległości „materiału”, czyli zakochanej w nim kobiecie stworzył prawdziwe arcydzieło. (…) zabłąkany rozkoszy łaknący rozpaliłaś ogień soczystych kształtów twojej łagodności powabność nieskalana rzeźba formowana chaotycznie moimi dłońmi niestawiająca oporu uległe tworzywo nagle stałaś się arcydziełem doskonałym (…) (arcydzieło) Po przeczytaniu tego wyznania erotycznego, dokonanego przez poetę-kochanka możemy przejść do tytułowego „pamiętnika muzy”. Dotychczas czytałem wyznania poetów, którzy modlili się do swojej muzy, składali błagalne prośby o natchnienie i całowali ją po stopach. Tymczasem Marek Król postanowił zmienić ten kąt widzenia i popatrzeć na świat z punktu widzenia muzy. Okazało się, że jest kilka rodzajów muz, tak jak kobiety mają różne charaktery. Poeta zaczerpnął tylko wyznania z pamiętników, niczego nie upiększając. Pierwsza muza to typ niewolnicy: (…) jesteś moim narkotykiem smakuję ustami mam szarpany oddech uderz mnie słowem chcę być biczowana werbalnie pozwól płakać i prosić ból się miesza z rozkoszą łzy rozmywają mój makijaż wiem że też tego chcesz (…) A oto następny wpis „z pamiętnika muzy” tym razem egzaltowany erotyk, połączony z idealizacją poety: Jestem nieszczęśliwa i brak mi radości postanowiłam szukać wsparcia poza własnym domem ty pisałeś tak jak ja chciałam nikt nie wiedział że ty jesteś słońcem światem najprawdziwszym księżycem co podbija mój blask ja się kręcę wokół twojej orbity ty kierujesz moim losem (…) wykrzyczę jak dawniej weź mnie moje usta powieki ramiona piersi pośladki bierz mnie całą pieść mam ogromną ochotę jestem podniecona niepewnie nieśmiało ale też z ogromną namiętnością oddam ci się z duszą i ciałem na kolanach wykrzyczę jesteś moim bogiem Widzimy, że u tej muzy ostre sceny miłosne łączą się z duchowym podnieceniem. Istnieje podejrzenie, że tam muza już była w domu artysty gdyż używa określenia „wykrzyczę jak dawniej…”. Następna muza jest typową erotomanką, która wierzy „w namiętność i pożądanie”. Następnie poeta zapisuje takie oto wyznania muzy: Sama myśl o tobie niesamowicie mnie podnieca oddech jest nieregularny wzrasta częstość skurczów serca marzenia tylko o tobie (…) (z pamiętnika muzy- ja nie wierzą w miłość)

zygpru1948

2022.12.23; 00:01:53

Kolejna muza jest już nasycona: „jestem zaspokojona mam to co chciałam/ pragnęłam zainteresowania wiary ubóstwienia” . Cytat pochodzi z wiersza pt „z pamiętnika muzy – nasycona”. Pojawia się jeszcze jedna muza, tym razem szalona z miłości (…) potrzebuję twojego ciepłą dotyku głaskania pocałunków pieszczot które doprowadzają mnie do szaleństwa spazmów orgazmów bez penetracji kręci mi się w głowie od miłości do ciebie ciągle skurcze na samą myśl o tobie dotykani i całowanie każdego milimetra twojego ciała każdego włoska na rękach oddychanie ciepłym powietrzem z twoich ust to moje najskrytsze pragnienie marzę o tobie gorącym między moimi rozchylonymi udami pozwoliłaby ci wejść we mnie żeby nic nas nie dzieliło (…) (z pamiętnika muzy 3 / moja miłość – moje szaleństwo / Trzeba przyznać, że takiej muzy pozazdrościłby Markowi Królowi niejeden poeta. Można dywagować, czy muza jest realną kobietą, czy wytworem wyobraźni, czy jest w liczbie pojedynczej czy mnogiej, ale zostanie to tajemnicą poety-boga. Jednak należy przyznać, że poeta zgromadził całą kolekcję muz, a każda następna coraz bardziej namiętna i zakochana. I co tu się dziwić, że istnieje coś takiego jak wyczerpanie twórcze? Po tych odważnych erotykach, a czasami wręcz, nie zawaham się użyć tego słowa, perwersyjnych, nadchodzi czas na refleksję i naturalną prostotę. Nie rozstrzygnięty jest też wiek muzy, co zawsze jest ważne. Sądząc po fotografii na okładce, muza ma około trzydziestki, ubiera się wyzywająco i lubi wino, W wierszach Marka Króla bardzo ważne są ludzkie zmysły: wzrok słuch i dotyk, Operuje nimi słownie wręcz po mistrzowsku. Po wyrafinowanych i kontrowersyjnych erotykach z muzami, poeta napisał prosty i naturalny, a przez to zachwycający wiersz: Dotyk zmienia wszystko w czułość twoje włosy jak łany lnu rozczesuję palcami jedwabna gładkość śpiewna pod jasnym niebem twoje delikatne dłonie splatają się z moimi usta bawią się w pocałunki parne wilgotne oczy proszą śpiewną mową uśmiech z nim najbogatsza jesteś we włosach zapach w oczach pragnienie (ulotność chwili) Warto zauważyć, że w tomiku Marka Króla pojawiają się wiersze świadczące o ich internetowej proweniencji. Są tam więc zaczepki polityczne, odpowiedzi hejterom i aluzje do poetów w sieci. Bardzo wyraźnie widać to w wierszu pt. „granica”, który pokazuje przepaść między realem, a Internetem Może za miesiąc dwa będę chciała zakończyć naszą relację widzisz to mnie przerasta nie chcę żeby życie online górowało nad realem bez przypierania do muru myślę że nie możemy się spotkać w Realu to przekroczenie granicy która mi ciąży fantazje to co innego w fantazjach chcę ale to nie jest dobre Real to jednak za dużo dla mnie będę mieć do siebie pretensję i wyrzuty sumienia tak jest mi dobrze a ty chcesz jeszcze więcej nie jestem gotowa na spotkanie w realu (…) Chyba każdy, kto należał do internetowych grup literackich, albo korzysta z facebooka zna to uczucie wzajemnych fascynacji, a nawet miłości online. Następują wyznania erotyczny zapał, ale kiedy nadchodzi chwila spotkania się w Realu zakochani nagle tracą odwagę i wolą pozostać oddzieleni ekranem. W fikcyjnym świecie człowiek jest kimś innym, niż w rzeczywistości. W sunie można powiedzieć, że tomik ten aż kipi od miłosnych emocji. Warto go przeczytać dla własnej satysfakcji/ A przy okazji można się zadumać na temat istoty miłości, która zawsze jest inna, choć wydaje się, że taka sama. Zdzisław Antolski Marek Król, Z pamiętnika muzy, Biłgoraj 2022.