|
martwa natura
martwa natura |
ta głośna cisza wkoło brzmi dźwiękiem
tysiąca świerszczy zamkniętych w głowie
gdy w minorowym dzikim koncercie
spływają srebrem spod sennych powiek
dwubiegunowo splatając dłonie
w geście zwątpienia w szale odwagi
cisza jak święty sceniczny ogień
pozwala dostrzec że 'król jest nagi'
i nie pomoże skrzypiec uroda
gdy cisza piękno zabija dźwiękiem
sopli co płyną głośno spod powiek
aby zanurzyć się w martwym pięknie
.
dziś umieram na chwil parę
jak ostatnia w sztuce scena
co się narodziła ranem
i jak co dzień w noc zamierza
dramat przeżyć szekspirowski
na balkonie pod księżycem
który bywa tak ciekawski
i bezwstydnie wlepia ślipia
na scenerię zawieszoną
w ogrodowej nadprzestrzeni
z treścią lekko minorową
zabarwioną echem cieni
.
jestem 'kropką nad i'
twarzą odbitą w lustrze
wspomnień minionych dni
i wieczornych wynurzeń
kiedy noc z ciszą gra
w wykrzykniki błękitne
a ja toczę się w dal
w dłoniach trzymam przecinek
po sylabach w dół gnam
jak okrągły dmuchawiec
którym wiatr szarpie
w snach obiecując zabawę
a ja 'kropką nad i'
byłam . jestem . zostanę
kiedy na końcu dni
sobą zakończę zdanie |
|
. niedziela . |
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Podlasianin |
2018.09.23; 13:58:55 |
Pięknie, jak zawsze u Ciebie :) Pozdrawiam serdecznie + |
DARK VEGA |
2018.09.23; 11:04:54 |
Bardzo dobry tekst jestem pod dużym wrażeniem
oczywiście na duży plus TESSA:)+ |
wigor |
2018.09.23; 10:58:06 |
Niedziela atrakcji wiela - u Ciebie aż trzy dobre wiersze. Pozdrawiam cieplutko ;-) + |
|
|